Jakie są skutki interpretacji ogólnej w sprawie VAT od najmu

8 października 2021 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną dotyczącą stosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Według fiskusa podatnicy VAT czynni wynajmujący mieszkania nie mogą go stosować do świadczonych usług wynajmu, jeżeli pomiędzy wynajmującym a osobą zamieszkującą w mieszkaniu występował podmiot pośredniczący. W artykule omawiamy konsekwencje wydania tej interpretacji dla podatników świadczących usługi najmu lokali na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe (a ponadto - od 28 maja 2021 r. - na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

Nie ulega wątpliwości, że zwolnienie to ma zastosowanie w przypadku świadczenia usług bezpośrednio na rzecz osób zamieszkujących wynajmowane nieruchomości. Wątpliwości natomiast pojawiały się w przypadkach, gdy pomiędzy wynajmującym a osobą lub osobami zamieszkującymi wynajmowane nieruchomości występował podmiot pośredniczący.

W orzecznictwie sądów administracyjnych dominuje obecnie pogląd, że w takich przypadkach przytoczone zwolnienie nie ma zastosowania. Przy czym jest tak zarówno w przypadkach, gdy nieruchomości są wynajmowane najemcy w celu jej podnajmu innym osobom wyłącznie na cele mieszkaniowe (zob. przykładowo wyrok NSA z 4 października 2017 r., sygn. akt I FSK 501/16, czy wyrok WSA w Gdańsku z 10 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 517/18), jak i w przypadkach, gdy nieruchomości były wynajmowane przez najemcę w celu udostępniania ich pracownikom na cele mieszkalne (zob. przykładowo wyrok NSA z 8 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 1182/16, czy wyrok WSA w Rzeszowie z 16 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 835/19).