Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 lutego 2019 r., sygn. I SA/Gd 981/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 lutego 2019 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 rok. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2018r. nr [...] Prezydent Miasta ustalił R.K., J.K. i T.K. wysokość podatku od nieruchomości na 2018 r. w kwocie 611,00 zł. W wyniku złożonego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 21 sierpnia 2018 r. ([...]) sprostowaną postanowieniem z dnia 16 października 2018 r. ([...]), uchyliło zaskarżoną decyzją i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniu Kolegium stwierdziło, że materiał dowodowy jest niewystarczający do uznania, że organ pierwszej instancji w sposób wyczerpujący podjął wszelkie kroki zmierzające do wyjaśnienia powierzchni użytkowej przedmiotowych budynków. Mając na uwadze okoliczności przedmiotowej sprawy tj. rozbieżności w powierzchniach użytkowych budynków wykazywanych w informacjach podatkowych składanych przez R.K., w postępowaniu za rok podatkowy 2018 organ winien był podjąć czynności zmierzające do wyjaśnienia faktycznej powierzchni użytkowej budynków poprzez przeprowadzenie stosownego dowodu na tę okoliczność. Kolegium stwierdziło, że w postępowaniu zmierzającym do ustalenia wysokości podatku od nieruchomości za rok 2018 organ nie podjął żadnych czynności mających na celu dokonanie pomiarów powierzchni użytkowej budynków. Fakt nieudostępnienia pracownikom organu przez R.K. budynków w postępowaniu podatkowym w roku 2017, nie zwalniało organu pierwszej instancji od ponownego przystąpienia do czynności dowodowych zmierzających do dokonania oględzin i pomiarów budynków na potrzeby niniejszego postępowania. W postępowaniu za lata poprzednie (2015 r., 2016 r. i 2017 r.) organy przyjęły wielkości powierzchni użytkowej budynków na podstawie opinii z dnia 31 października 2012 r. biegłego sądowego z zakresu budownictwa W.S., po uprzednich bezskutecznych próbach przeprowadzenia oględzin i pomiarów budynków. Tylko takie działanie organu mogło uzasadniać przyjęcie wielkości w oparciu o opinię biegłego sądowego. W postępowaniu za rok podatkowy 2018, organ natomiast nie podjął żadnych czynności zmierzających do ustalenia wielkości powierzchni użytkowej opodatkowanego budynku. W tej sytuacji rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, co uzasadniało uchylenie zaskarżonej decyzji na podstawie przepisu art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej.