Wyrok WSA w Lublinie z dnia 31 stycznia 2019 r., sygn. II SA/Lu 842/18

Z art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej wynika, że w domu pomocy społecznej może zostać umieszczona jedynie osoba wymagająca całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogąca samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

W sprawie, co trafnie stwierdziły także organy administracji obu instancji, kwestia zaistnienia powyższej przesłanki została już przesądzona prawomocnym postanowieniem sądu powszechnego, który w trybie art. 39 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego orzekł o umieszczeniu skarżącej w domu pomocy społecznej bez jej zgody.

Powyższe orzeczenie przesądziło o potrzebie, czy nawet wręcz konieczności, skierowania skarżącej do domu pomocy społecznej. Orzeczenie to zastąpiło również zgodę osoby kierowanej do domu pomocy społecznej, o której mowa w art. 54 ust. 2 u.p.s. Organy administracji są związane orzeczeniem sądu powszechnego. Organy nie mogą kwestionować tego orzeczenia w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, a ich obowiązkiem było jak najszybsze wykonania orzeczenie w trybie administracyjnym i skierowanie skarżącej do odpowiedniego domu pomocy społecznej.

Teza urzędowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk Protokolant Starszy asystent sędziego Jakub Polanowski po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi C. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej I. oddala skargę; II. przyznaje adwokat [...] od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości [...] zł ([...]), w tym [...] zł ([...]) z tytułu podatku od towarów i usług.