Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. I SA/Rz 806/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Grzegorz Panek /spr./ Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska Asesor WSA Jacek Boratyn Protokolant ref. Anna Kotowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Gminy "A." na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu i oprocentowania nadpłaty w podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...], 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz skarżącej Gminy "A." kwotę 740 (słownie siedemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Gminy J. (dalej określanej jako: "gmina" lub "wnioskodawca") jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...], która utrzymano w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...]:

1) odmawiającą Gminie zwrotu niezwróconej dotychczas części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wraz z oprocentowaniem w łącznej wysokości 369 888 zł obejmującą:

- 237 870 zł tytułem należnego zwrotu VAT;

- 95 419 zł tytułem oprocentowania liczonego od zwrotu VAT na podstawie art. 78 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej;

- 36 599 zł tytułem oprocentowania na podstawie art. 87 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług,

2) ustalającą wysokość zwrotu niezwróconej dotychczas części nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wraz z oprocentowaniem na rachunek bankowy podatnika w łącznej wysokości 337 766 zł obejmującą:

- 240 133,54 zł tytułem należnego zwrotu VAT,

- 97 632 zł tytułem oprocentowania liczonego od zwrotu VAT na podstawie art. 78 § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Z przedłożonych Sądowi akt sprawy wynika, że w dniu 29 grudnia 2015 r. Gmina wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług (dalej określanego skrótem "VAT"), przedstawiając zestawienie należności za okresy rozliczeniowe od stycznia do grudnia 2011 r. w łącznej kwocie 44 857 zł, a także zwrot nadwyżki VAT naliczonego nad należnym za listopad 2011 r. w kwocie 831 980 zł. Powołując się na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14 oraz uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. I FPS 1/13 i I FPS 4/15 podała, że poprzez swój zakład budżetowy - Zakład Gospodarki Komunalnej, prowadziła i prowadzi działalności wodno-kanalizacyjną w zakresie usuwania i oczyszczania ścieków, ponosząc także w 2011 r. wydatki na przekazaną Zakładowi infrastrukturę wodno-kanalizacyjną (budowę, utrzymanie), zaś świadczone usługi podlegały VAT. Sama również prowadzi działalność podlegającą opodatkowaniu VAT (na podstawie umów cywilnoprawnych realizuje zadania własne) oraz niepodlegającą temu podatkowi (działalność mieszana). W 2011 r. Gmina i Zakład były zarejestrowane jako odrębni podatnicy VAT, składając odrębne deklaracje VAT-7, co jednak - w świetle powołanych orzeczeń - nie było prawidłowe. Stąd konieczność dokonania korekty rozliczenia tego podatku przez jednego podatnika, tj. Gminę. Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na infrastrukturę potwierdza wydana na jej wniosek interpretacja z dnia 4 listopada 2015 r., a prawo do odliczenia VAT od wydatków mieszanych z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej określane skrótem: "ustawa VAT"), interpretacja z dnia 27 listopada 2013 r.; proporcja ta za 2011 r. wyniosła 84%.