Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. II SAB/Po 97/18

Służba celna

Dnia 5 grudnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 grudnia 2018 roku sprawy ze skargi A. L. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie zwolnienia ze służby I. zobowiązuje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej do wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego A. L. w terminie 14 dni od otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy, II. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Starszemu aspirantowi A. L. pełniącemu służbę na stanowisku młodszego eksperta Służby Celnej pismem z dnia [...] maja 2017 r., na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948 ze zm.) przedstawiono propozycję zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnego w Izbie Administracji Skarbowej w P. w ramach umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisko starszego referenta. Propozycja powyższa została przyjęta przez A. L. w dniu [...] czerwca 2017 r.

Pismem z dnia [...] czerwca 2017 r. A. L. wezwał Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. do wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwolnienia ze służby Celno - Skarbowej, a następnie pismem z dnia [...] lipca 2017 r. nazwanym ponagleniem A. L. powtórzył powyższe żądanie.

W dniu [...] sierpnia 2018 r. A. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego P. skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. w przedmiocie wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie zwolnienia go ze służby.

Skarżący zarzucił organowi obrazę art. 35 § 1 - 3 w zw. z art. 36 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 1257 ze zm., dalej: "K.p.a."), wyrażającą się w braku wydania wobec niego decyzji o zwolnieniu ze służby, w sytuacji zwolnienia go ze służby w trybie przekształceń w Krajowej Administracji Skarbowej oraz obrazę przepisów art. 2, 7, 32 ust. 1 oraz art. 60 i 78 Konstytucji RP poprzez fakt nierównego traktowania jego osoby wyrażający się w tym, że wbrew przytoczonym przepisom Organ nie wydaje wobec niego decyzji o zwolnieniu ze służby i tym samym pozbawia go prawa do jakiejkolwiek kontroli prawnej tej decyzji oraz stosuje niejasne i nieobiektywne zasady zwolnień z administracji publicznej, co doprowadziło do dyskryminacji jego osoby. W oparciu o powyższe zarzuty wniósł o stwierdzenie bezczynności po stronie Dyrektora w związku z brakiem wydania decyzji o zwolnieniu ze służby oraz o zobowiązanie Organu do zaprzestania tej bezczynności i do niezwłocznego wydania takiej decyzji. Uzasadniając zarzuty Skarżący podał, że jego stosunek służbowy opierał się na mianowaniu i miał charakter administracyjno-prawny, zatem rozwiązanie tego stosunku powinno następować w drodze decyzji administracyjnej. Niewydanie takiej decyzji pozbawia go szansy na realizację konstytucyjnych uprawnień, tj. prawa do sądu i prawa do równego dostępu do służby publicznej.