Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. I SA/Po 464/18

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 06 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na czynność egzekucyjną oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. postanowieniem z dnia [...] stycznia 2018 r. oddalił skargę [...] na czynność egzekucyjną - zajęcie rachunku bankowego w Banku [...] S.A., dokonaną zawiadomieniem z dnia [...] października 2017 r. w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułów wykonawczych o nr [...], [...], od [...] do [...], [...], obejmujących zaległości z tytułu podatku od nieruchomości za 2016 r., I i II kwartał 2017 r. oraz z tytułu przekształcenia użytkowania wieczystego za lata 2014-2015, wystawionych przez Burmistrza Miasta i Gminy [...].

W celu wyegzekwowania zaległości objętych powyższymi tytułami wykonawczymi, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. jako organ egzekucyjny, zawiadomieniem z [...] października 2017 r. dokonał zajęcia rachunku bankowego zobowiązanego w Banku [...] S.A. Zawiadomienie o zajęciu doręczono dłużnikowi w dniu [...] listopada 2017 r. Pismem z [...] listopada 2017 r. dłużnik zajętej wierzytelności poinformował organ egzekucyjny o przeszkodzie w realizacji zajęcia, spowodowanej zbiegiem egzekucji administracyjnych i sądowych.

Pismem z dnia [...] listopada 2017 r. [...] złożył skargę na ww. czynność egzekucyjną, żądając jej uchylenia. W uzasadnieniu stwierdził, iż organ egzekucyjny nie zbadał dopuszczalności prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Tytuły wykonawcze, w jego ocenie, nie spełniają wymogów określonych w art. 27 § 1 pkt 10 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm. - dalej: "u.p.e.a."), tj. w części I brak podpisu osoby upoważnionej do działania w imieniu organu egzekucyjnego, a jedynie parafa. Tym samym zostały wystawione wadliwie, a zatem nie sposób uznać, iż organ egzekucyjny skutecznie wszczął egzekucję administracyjną w rozumieniu art. 26 § 1 u.p.e.a. Zobowiązany wskazał, że zgodnie z art. 7 § 2 u.p.e.a. organ egzekucyjny powinien stosować środki egzekucyjne najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ egzekucyjny stwierdził, że argumentacja strony dotycząca zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego oraz niespełnienie w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27 u.p.e.a. stanowią podstawy do wniesienia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, wynikające z art. 33 § 1 pkt 8 i 10 u.p.e.a. Organ egzekucyjny dodał, że [...] skorzystał z tego środka zaskarżenia, zgłaszając pismem z [...] listopada 2017 r. zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, które stanowiły przedmiot rozpoznania w odrębnym postępowaniu. Organ egzekucyjny uznał, iż dokonując przedmiotowego zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego nie naruszono zasad prowadzenia egzekucji. Zaskarżona czynność egzekucyjna została bowiem przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi przepisami u.p.e.a.