Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 909/18

Ochrona środowiska

Dnia 11 grudnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2018 roku sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia opłaty z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza - oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wprowadzenie gazów lub pyłów do powietrza.

Jak wynika z akt sprawy, ww. decyzją z dnia [...] r. Marszałek Województwa [...] wymierzył A. R. opłatę z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza w 2015 r. w kwocie 49.467,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ dokonał analizy przepisów prawa, które stanowiły podstawę rozstrzygnięcia sprawy i szczegółowo przedstawił tok postępowania. Organ wskazał, iż w związku z tym, że korzystająca ze środowiska nie złożyła wykazu zawierającego informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat, wymierzył, w drodze decyzji, na podstawie własnych ustaleń należną opłatę. Jednocześnie organ pierwszej instancji przyjął, że przedmiotowa instalacja (kurniki) wymagała zezwolenia zintegrowanego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła A. R., reprezentowana przez pełnomocnika, w którym zaskarżonej decyzji zarzuciła:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 3 pkt 20 lit. a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 799 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.o.ś.", w zw. art. 3 pkt 1 oraz art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2014 r. o swobodzie działalności gospodarczej, powoływanej dalej jako: "u.s.d.g.", poprzez błędne przyjęcie, że A. R. była w okresie objętym zaskarżoną decyzją przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 u.s.d.g., podczas gdy była ona osobą prowadzącą działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie chowu zwierząt, a w konsekwencji nie mogła być uznana za przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów u.s.d.g. oraz p.o.ś.;