Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. IV SA/Po 800/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Sędzia WSA Józef Maleszewski Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] listopada 2018 r. przy udziale sprawy ze skargi W. W. na uchwałę Rady Miasta w M. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów części wsi B., S. i R. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej: § 10, § 12 pkt 8, § 13 ust. 2 pkt 2) oraz ust. 3 i ust. 5, § 16 ust. 2 pkt 7), § 17 ust. 2 pkt 8), § 20 ust. 1 pkt 3); 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza od Gminy M. na rzecz W. W. kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

W. W. wniósł do sądu administracyjnego skargę na uchwałę Rady Miasta w M. z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenów części wsi B., S. i R. (dalej również jako: Uchwała).

Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz o zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania.

W złożonej do Sądu skardze Wojewoda wskazał na naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 pkt 9 rozporządzenia poprzez niewyznaczenie na rysunku planu linią rozgraniczającą dróg wewnętrznych dopuszczonych na mocy przepisu § 13 ust. 5 i § 19 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz § 20 ust. 1 pkt 3 Uchwały. Uzasadniając zarzut, Wojewoda wskazał, że zgodnie z zał. nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003, Nr 164, poz. 1587 - dalej również jako: rozporządzenie) drogi wewnętrzne stanowią odrębny sposób zagospodarowania terenu, dlatego muszą mieć określone oznaczenie barwne, a także stanowić obszar wyodrębniony liniami od terenów o różnym przeznaczeniu. Wojewoda podniósł, że w niniejszej sprawie brak jest ścisłej lokalizacji dróg wewnętrznych. Dopuszczono w ten sposób dowolność w zakresie kształtowania układu komunikacyjnego przez właścicieli nieruchomości. Z tej przyczyny Wojewoda wskazał na wadliwość § 13 ust.5, § 19 ust. 1 pkt 4 lit. a oraz § 20 ust. 1 pkt 3 Uchwały. W dalszej części skargi Wojewoda wskazał, że z uwagi na podniesione naruszenie prawa wadliwy pozostaje również § 5 ust. 2 pkt 1 lit. d) oraz § 18 ust. 2 pkt 2 zaskarżonej uchwały.