Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. IV SA/Po 785/18

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski (spr.) Sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak Asesor sądowy WSA Maria Grzymisławska-Cybulska Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miasta i Gminy Kórnik z dnia 25 października 2017 r. nr XL/530/2017 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w Kórniku - obr. geod. Bnin i Błażejewko - rejon ul. Lipowskiej i Śremskiej - Etap IIa i III 1. stwierdza nieważność § 10 pkt 5 lit. f, § 11 pkt 2 lit. c oraz § 12 pkt 2 lit. b zaskarżonej uchwały; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę; 3. zasądza od Miasta i Gminy Kórnik na rzecz Wojewody Wielkopolskiego kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Rada Miasta i Gminy Kórnik działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 - dalej u.s.g.) i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1073- dalej u.p.z.p.), w dniu 25 października 2017 r. podjęła uchwałę nr XL/530/2017 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w Kórniku - obr. geod. Bnin i Błażejewko - rejon ul. Lipowej i Śremskiej - Etap IIa i III.

Wojewoda Wielkopolski reprezentowany przez radcę prawnego E. Ś. , działając na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na powyższą uchwałę, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w całości ze względu na istotne naruszenie prawa i zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że Rada naruszyła art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. oraz § 8 ust. 2 zd. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587 - dalej rozporządzenie) poprzez zawarcie w § 11 pkt 2 lit. c uchwały, dla terenu obiektów produkcyjnych, składów i magazynów lub obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych oraz ogrodniczych oznaczonego jako P/RU, zapisów dopuszczających lokalizację dróg wewnętrznych, których nie wyznaczono na rysunku planu linią rozgraniczającą tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Jak wskazał skarżący ustalenie na jednym terenie, bez rozgraniczenia linią rozgraniczającą odmiennych funkcji, poza jawną sprzecznością z zapisami u.p.z.p. nie pozwala w pełni przewidzieć w jaki sposób będzie kształtowała się na nim przyszła zabudowa. Z załącznika nr 1 do rozporządzenia jednoznacznie wynika, iż drogi wewnętrzne stanowią odrębny sposób przeznaczenia terenu, oznaczony symbolem KDW i kolorem jasnoszarym. Stąd też droga wewnętrzna (podobnie jak publiczna) - traktowana jako odmienny, różny rodzaj przeznaczenia terenu, musi spełniać wymogi określone w art. 15 u.p.z.p., tj. mieć właściwe oznaczenie barwne, odpowiednie dla tego terenu ustalenia, a także stanowić obszar wyodrębniony liniami rozgraniczającymi tereny o różnym przeznaczeniu. Skarżący wskazał również, że zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p., w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady modernizacji, rozbudowy i budowy systemów komunikacji i infrastruktury technicznej. Uszczegółowienie tego przepisu ustawy stanowi § 4 pkt 9 rozporządzenia. Zdaniem skarżącego gmina nie może scedować swoich obowiązków w zakresie określenia układu komunikacyjnego obsługującego teren objęty planem miejscowym na właścicieli nieruchomości nim objętych. Brak ściśle określonej lokalizacji przedmiotowych dróg sprawia, że plan przestaje spełniać swoją podstawową funkcję, jaką jest kształtowanie przestrzeni.