Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 września 2018 r., sygn. II SA/Kr 686/18

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Sędziowie: WSA Magda Froncisz WSA Tadeusz Kiełkowski Protokolant: starszy sekr. sądowy Beata Stefańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2018 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Nr XIX/210/16 Rady Gminy Gorlice z dnia 26 października 2016 r. w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Gorlice - wieś Dominikowice część działki Nr 164/4, część działki Nr 1464/4 i działka Nr 1465/13, działka Nr 1799/6 skargę oddala.

Uzasadnienie

Rada Gminy Gorlice podjęła w dniu 26 października 2016 r. uchwałę Nr XIX/210/16 w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Gorlice - wieś Dominikowice część działki nr 164/4, część działki nr 1464/4 i działka nr 1465/13, działka nr 1799/6.

Uchwała ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przez Wojewodę Małopolskiego, który wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości.

Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił istotne naruszenie prawa, w szczególności:

- art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm. - dalej jako: u.p.z.p.), poprzez naruszenie ustaleń studium zapisami uchwalonej zmiany planu miejscowego.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że ww. uchwała została przekazana Wojewodzie Małopolskiemu do oceny nadzorczej w dniu 4 listopada 2016 r. i wobec wątpliwości wynikłych z analizy treści tej uchwały organ nadzoru zwrócił się do Wójta Gminy Gorlice z prośbą o przedłożenie stosownych wyjaśnień. Podkreślono bowiem, że wątpliwości organu nadzoru budziła zgodność zaskarżonej uchwały w sprawie uchwalenia zmian miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Gorlice z uchwałą Nr XXXIX/230/98 Rady Gminy Gorlice z dnia 18 czerwca 1998 r. w sprawie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Wyjaśniono przy tym, że z wyrysów ze studium (zamieszczonych na załącznikach graficznych do uchwały) wynikało, iż tereny objęte zmianą planu mają rolniczy kierunek rozwoju, a uchwalona zmiana planu przeznacza je dla celów inwestycyjnych. Zwrócono również uwagę, że do wyrysów ze studium na załącznikach o numerach: 1 i 3 dołączono nieadekwatną legendę, odnoszącą się do kierunku rozwoju terenów innych niż objęty przedmiotową zmianą planu. W ocenie skarżącego, wątpliwości te nie zostały jednak usunięte przez Wójta Gminy Gorlice, gdyż z nadesłanych wyjaśnień wynikało, iż zdaniem organu gminy, zaskarżona uchwała nie narusza zapisów studium. Tymczasem według skarżącego, przedmiotową zmianą planu objęto działki, które zgodnie z załącznikiem graficznym do studium położone są w obszarze przyrodniczo-funkcjonalnym o numerze 2. Podkreślono przy tym, że poprzez analizę powyższego studium, zdaniem Wojewody Małopolskiego, cała działka nr 164/4, część działki 1464/4, cała działka 1465/13 i cała działka 1799/6 według zamieszczonej legendy znajdują się na obszarach rolniczej przestrzeni produkcyjnej o zróżnicowanych warunków dla rozwoju rolnictwa lub w terenach (dot. dz. ew. nr 1799/6 i 164/4) lub w kompleksach gleb najwyższych klas bonitacyjnych preferowanych dla intensywnego rolnictwa, które wskazane są również na rysunku studium jako grunty chronione przed zainwestowaniem (dot. dz. ew. nr 1464/4 i 1465/13). W tym zakresie skarżący nie podzielił również wyjaśnień organu planistycznego, zgodnie z którymi granice poszczególnych stref są granicami orientacyjnymi. Podniesiono bowiem, że w orzecznictwie sądów administracyjnych stwierdzono, iż modyfikacja w planie miejscowym granic przeznaczenia poszczególnych terenów określonych w studium, nie powinna w tym zakresie korygować wymogu zgodności planu ze studium, jako że nie można zmieniać obowiązków określonych w ustawie, dotyczących zasad oraz trybu sporządzania miejscowych planów. Wyjaśniono także, że stopień związania miejscowego planu ustaleniami studium jest uzależniony od szczegółowości zapisów studium, co oznacza, że związanie to może być silniejsze lub słabsze, ale należy to odnieść do szczegółowości zapisów studium dającego organom planistycznym większą lub mniejszą możliwość uszczegółowienia przeznaczenia danego obszaru w planie miejscowym, a nie do możliwości dowolnej zmiany przeznaczenia danych terenów. Tym samym wskazano, że realizacja ustaleń studium następuje poprzez uchwalenie przez radę gminy miejscowego planu, po stwierdzeniu, że nie narusza on ustaleń studium (art. 20 ust. 1 u.p.z.p.). Wobec powyższego, zdaniem skarżącego, możliwość przesunięcia granic między terenami o różnym przeznaczeniu powinna być wyjątkowa i może dotyczyć sytuacji wątpliwych, gdy ze względu na różne skale map studium i planu pojawią się problemy z dokładnym odwzorowaniem linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu (np. różna grubość linii czy konfiguracja nieruchomości, po której przebiega). W ocenie skarżącego, określenie "orientacyjna granica" może zatem oznaczać w istocie możliwość jej korekty, a nie określenie zupełnie innego przebiegu linii rozgraniczającej. W tym zakresie Wojewoda Małopolski podniósł, że w studium Gminy Gorlice brak jest zapisów dopuszczających jakiekolwiek korekty granic terenów do zainwestowania.