Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2018 r., sygn. I SA/Gl 261/18

Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Gapiński, Sędzia NSA Eugeniusz Christ (spr.), Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] znak: [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 3, art. 33 § 1 oraz art. 33a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017. 201 ze zm.), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej Dyrektor, lub organ odwoławczy) po rozpatrzeniu odwołania pana M.S. (S.), dalej podatnik lub strona, od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. (dalej organ podatkowy) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia przybliżonej kwoty zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. w tym przybliżonej kwoty zaległości podatkowej z tego tytułu i odsetek za zwłokę oraz dokonania na majątku strony zabezpieczenia, umorzył postępowanie odwoławcze.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy stwierdził, że w stosunku do podatnika organ podatkowy postanowieniem z dnia [...] wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r., a następnie dokonał jego rozliczenia na zasadach ogólnych i wydał decyzję skarżoną odwołaniem. W decyzji tej dokonał analizy stanu majątkowego strony uznając, że zachodzi uzasadniona obawa niewykonania przedmiotowego zobowiązania oraz wskazał na to, że podatnik dobrowolnie nie ureguluje tego zobowiązania. W odwołaniu od tej decyzji strona zarzuciła naruszenie przepisu art. 33 i art. 191 O.p. dowodząc, iż nie istnieje obawa niewykonania zobowiązania, oraz że posiada majątek na jego ewentualną zapłatę.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00