Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Sz 561/18

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska (spr.), Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni w S. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia opłaty stałej za pobór wód podziemnych I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Zarządu Zlewni w S. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie na rzecz strony skarżącej kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Informacją z dnia 13 lutego 2018 r., Dyrektor Zarządu Zlewni, Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie ustaliło dla F. w Ż. , opłatę stałą w wysokości [...] zł za pobór wód podziemnych, za okres od [...] r. do [...] r., podając, że opłatę należy uiścić w czterech kwartalnych ratach.

W informacji wskazano, że opłata stała została obliczona zgodnie z art. 271

ust. 2 ustawy - Prawo wodne oraz § 15 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne

(Dz.U. z 2017 r. poz. 250). Opłata stała została obliczona jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wynoszącej 500 zł na dobę za 1 m3/s czasu wyrażonego w dniach, wynoszącego 365 dni i maksymalnego poboru, określonego w pozwoleniu wodnoprawnym z dnia [...] r. znak [...], w ilości [...] m3/h i wynoszącego po przeliczeniu [...] m3/s.

F. pismem z dnia 26 lutego 2018 r. złożyła reklamację

i wyjaśniła, że w decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym przywołanej w informacji, wydanej w oparciu o przepisy poprzednio obowiązującej ustawy, określone są trzy parametry: maksymalny pobór godzinowy, maksymalny pobór roczny oraz pobór średniodobowy. Następnie Spółka w formie tabelarycznej przedstawiła wyliczenie opłaty stałej dla wskaźnika maksymalnego godzinowego i rocznego, wskazując, że naliczona opłata z maksymalnego poboru godzinowego jest o 20,5% wyższa niż opłata wyliczona z maksymalnego poboru rocznego. Powołując się na art. 7a § 1 k.p.a., Spółka wywiodła, że organ powinien zastosować korzystniejsze dla niej wyliczenie opłaty na podstawie maksymalnego rocznego poboru.