Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 sierpnia 2018 r., sygn. II SA/Łd 521/18

Pomoc społeczna

Dnia 23 sierpnia 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018 roku sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu odwołania M.K. od decyzji Nr [...] z dnia [...] r., wydanej z upoważnienia Wójta Gminy R. przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w R., w sprawie odmowy przyznania świadczenia wychowawczego na J. K., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.), dalej jako k.p.a., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Z akt sprawy wynika, że wymienioną w osnowie decyzją, organ I instancji odmówił M.K. przyznania świadczenia wychowawczego na J.K.. W uzasadnieni decyzji stwierdził, powołując się na ustawową definicję rodziny (art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2017 r., poz. 1851 ze zm.) dalej jako ustawa, że Sąd nie ustalił opieki naprzemiennej obojga rodziców, tym samym córka L. K. nie może zostać zaliczona do składu rodziny wnioskodawcy. Organ I instancji stwierdził zatem, że należało za pierwsze dziecko uznać córkę J. K.. Wnioskodawca nie ubiegał się o świadczenie na pierwsze dziecko, brak zatem podstaw do przyznania świadczenia wychowawczego.

Od powyższej decyzji M. K. wniósł odwołanie, w którym podniósł zarzut naruszenia art. 2 pkt 16 ustawy, poprzez błędną wykładnię tego przepisu oraz zaniechanie ustaleń co do sposobu sprawowania opieki przez niego nad pierwszą córką. Powołując się na orzecznictwo administracyjne wskazał, że organ powinien samodzielnie dokonać oceny, czy sprawowana jest opieka naprzemienna poprzez ustalenie faktycznego zakresu tej opieki wykonywanej przez rodziców w czasie przebywania dziecka u każdego z nich. Ponadto zakres jego opieki jest wystarczająco szeroki, by uznać sprawowanie opieki naprzemiennej.