Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 20 lipca 2018 r., sygn. I SA/Ol 789/17

Prawo pomocy

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Anna Ambroziak po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2018r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B.P. o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w postaci wpisu od skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi kasacyjnej B.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 marca 2018 r. , sygn. akt I SA/Ol 789/17 oddalającego skargi B.P. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]"., Nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie: podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012r. i 2013 r. postanawia: odmówić zmiany prawomocnych postanowień Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 789/17 i I SA/Ol 790/17 WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

Prawomocnymi postanowieniami z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 789/17 i I SA/Ol 790/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie utrzymał w mocy postanowienia Starszego referendarza sądowego z dnia 13 grudnia 2017 r. odmawiające skarżącej B.P. przyznania prawa pomocy w żądanym przez nią zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

W jego uzasadnieniu stwierdził, że skarżąca nie wykazała, że nie jest w stanie pokryć pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku koniecznego utrzymania dla siebie i rodziny. Odnosząc się do oświadczenia skarżącej w zakresie sprzedaży gospodarstwa po rodzicach i uzyskanych z tego tytułu środków w kwocie "[...]" i spłaty z tych środków kredytu zaciągniętego na zakup samochodu i bieżącego zadłużenia a następnie do sprzedaży tegoż samochodu za kwotę "[...]", uznał, że wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła w jakiej wysokości posiadała zadłużenie i wobec jakich wierzycieli. Tym samym utrudniła ocenę czy wszystkie środki, uzyskane w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy, zostały już wydatkowane oraz czy zobowiązania skarżącej miały pierwszeństwo przed zobowiązaniami publicznoprawnymi, do których zaliczane są koszty sądowe. Szczególnie w sytuacji, gdy środki uzyskane ze sprzedaży samochodu uzyskała w "[...]" tj. w miesiącu gdy wydana została zaskarżona decyzja "[...]". Przyjął, że skarżąca miała świadomość niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia i mogła przewidzieć konieczność poniesienia kosztów związanych z zainicjowanym przez siebie postępowaniem sądowoadministracyjnym i zabezpieczyć na ten cel z uzyskanej kwoty odpowiednie środki. Stwierdził, że do strony należało wykazanie ewentualnego rozdysponowania środków ze sprzedaży ww. nieruchomości, jak i samochodu, czego nie uczyniła. Za prawidłowe uznał stanowisko referendarza sądowego, że skarżąca od "[...]" dysponowała łącznie dodatkową kwotą około "[...]" (środki uzyskane ze sprzedaży gospodarstwa, samochodu oraz dwie raty z tytułu należności jej męża od byłej żony), przy czym nie wykazała ona, że całą tą kwotę wydatkowana na spłatę zadłużenia i bieżące koszty utrzymania rodziny.