Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. III SA/Po 22/17

Podatek akcyzowy; Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego

Dnia 19 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Sędziowie WSA Waldemar Inerowicz WSA Monika Świerczak Protokolant: st. sekr. sąd. Sławomir Rajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2018 roku przy udziale sprawy ze skargi J.O. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 stycznia 2015 r. wydanym w sprawie III SA/Po 615/14 I. wznawia postępowanie sądowoadministracyjne, II. oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 roku po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.O., zwanego dalej Skarżącym, na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] marca 2014 roku nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc marzec 2010 roku uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...].

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego w [...] stwierdził wobec Skarżącego powstanie obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym w miesiącu marcu 2010 roku i określił wysokość zobowiązania podatkowego z powyższego tytułu. Jednocześnie organ podatkowy I instancji wskazał, że kwota ta z dniem 27 kwietnia 2010 r. stała się zaległością podatkową.

W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik zarzucił organowi naruszenie art. 122, art. 180, art. 187 oraz art. 191 Ordynacji podatkowej, a także art. 88 i art. 89 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez ustalenie innego niż opałowe przeznaczenie oleju opałowego oraz poczynienie ustaleń w sposób jednostronnie niekorzystny dla podatnika. Nadto podatnik podniósł naruszenie art. 2 i art. 30 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez nieproporcjonalną karę zasądzoną w postaci podatku akcyzowego za 2010 rok, która jest wyższa od wartości całego majątku podatnika.