Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 maja 2018 r., sygn. IV SA/Wr 56/18

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn, Protokolant: Asystent sędziego Marcin Jarecki, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 23 maja 2018 r. sprawy ze skargi M.P. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania winnym przewinienia dyscyplinarnego i wymierzenia kary wydalenia ze służby uchyla zaskarżone orzeczenie oraz poprzedzające je orzeczenie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Policjant sierż. M. P. (zwany dalej : stroną, skarżącym, obwinionym ) został obwiniony o to, że w dniu 5 lipca 2017 r. w L. w czasie wolnym od służby uczestniczył w zdarzeniu drogowym polegającym na tym, iż kierując samochodem osobowym marki [...] o nr rej. [...] uderzył w przydrożne drzewo, po czym podjął bezprawne działania mające na celu zatarcie śladów zdarzenia poprzez rozpylenie proszku gaśniczego wewnątrz pojazdu i zbiegł z miejsca zdarzenia w celu uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności za jego spowodowanie przez co naruszył zasady etyki zawodowej policjanta swoim zachowaniem narażając społeczny wizerunek Policji, czym naruszył przepisy określone w dyspozycji art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2016 r., poz. 1782 ze zm.) w zw. z § 2 i § 23 Załącznika do Zarządzenia nr 805 Komendanta Głównego Policji z 31 grudnia 2003 r. w sprawie "Zasad etyki zawodowej policjanta" (Dz. Urz. KGP z 2004 r. nr 1 poz. 3).

Komendant Powiatowy Policji w L. orzeczeniem z dnia 12 października 2017 r., nr [...] uznał skarżącego winnym popełnienia powyższego przewinienia dyscyplinarnego i wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby.

Strona odwołała się od powyższego orzeczenia , podnosząc zarzut rażącego naruszenie przepisów , a to:

I/ art. 135g ust. 1 ustawy o Policji, polegające na naruszeniu zasady obiektywizmu oraz pominięciu okoliczności przemawiających na korzyść obwinionego, przejawiających się w nieprzeprowadzeniu przez organ prowadzący postępowanie dyscyplinarne wszystkich możliwych do przeprowadzenia dowodów, a tym samym nieustalenie stanu faktycznego sprawy, w szczególności poprzez: