Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. III SA/Wr 45/18

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędzia WSA Maciej Guziński (sprawozdawca), , Protokolant sekretarz sądowy Renata Pawlak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi T. H. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowa zwrotu wydatków i przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z [...] listopada 2017 r. (nr [...]), Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (dalej: organ, SKO) - po rozpatrzeniu zażalenia T. H. (dalej: skarżący, strona) na postanowienie Starosty D. z [...] sierpnia 2017 r. (nr [...]) odmawiające zwrotu wydatków i przyznania wynagrodzenia za dozór pojazdu marki [...] nr rej. [...], na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r, o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. 2016 r., poz.559; dalej też: u.p.e.a), art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23, dalej: k.p.a.), utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Sprawa zwrotu wydatków i przyznania wynagrodzenia za dozór samochodu marki [...] nr rej. [...], usuniętego [...] lutego 2007 r. na zlecenie Komendy Powiatowej Policji w D., była przedmiotem postępowania przed tutejszym Sądem.

Wyrokiem z [...] marca 2017 r. (sygn. akt [...]) WSA we Wrocławiu uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (SKO) z [...] września 2016 r. (nr [...]) oraz poprzedzające je postanowienie Starosty D. z [...] lipca 2016 r. ([...]), w przedmiocie umorzenia postepowania w sprawie zwrotu wydatków i przyznania wynagrodzenia dla strony za dozór samochodu marki [...] nr rej. [...].

W uzasadnieniu uchylonego postanowienia z [...] września 2016 r SKO wskazało, że z materiału dowodowego wynika, że strona nie była wyznaczona przez Starostę D. do prowadzenia parkingu dla pojazdów usuniętych z drogi na podstawie art. 130a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2017 r., poz.1260, dalej też: p.r.d.), zaś z informacji otrzymanych od Komendanta Powiatowego Policji w D. wynika, że usunięcie z drogi pojazdu [...] nr rej. [...] nastąpił na podstawie dyspozycji usunięcia pojazdu, na parking skarżącego, z którym Policja miała zawartą umowę na wykonywanie czynności załadunku pojazdu, jego holowania na parking. Nie została więc spełniona podstawowa przesłanka skutkująca powstaniem obowiązku zapłaty kosztów przechowania pojazdu na parkingu strzeżonym i wynagrodzenia za dozór pojazdu. Jak stwierdziło Kolegium, sama dyspozycja usunięcia pojazdu, wydana przez Policję, nie może być źródłem powstania szczególnego stosunku administracyjnoprawnego, dokumentuje jedynie fakt i okoliczności usunięcia pojazdu z drogi, w tym podmiot który dokonał usunięcia oraz miejsce, gdzie odholowany został pojazd. Podmiot niewyznaczony przez starostę do przyjmowania pojazdów czyni to nie w ramach obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów prawa administracyjnego, ale na zasadzie prowadzenia zwykłego parkingu. Dlatego zasadne było umorzenia postępowania w sprawie zwrotu wydatków i przyznania wynagrodzenia dla strony za dozór samochodu.