Wyrok WSA w Łodzi z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. I SA/Łd 192/18

Podatek od nieruchomości

 Sygn. akt I SA/Łd 192/18 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 kwietnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.) Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant: St. sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2015 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz strony skarżącej kwotę 3294 (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z [...] r., którą określono A spółce z o.o. w W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2015 i odmówiono stwierdzenia nadpłaty w tym podatku.

Z akt sprawy wynika, że spółka wniosła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2016 w łącznej kwocie 175 451 zł, w tym za rok 2015 w kwocie 29 226 zł. Wyjaśniła, że w wyniku inwentaryzacji obiektów podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości stwierdzono różnice pomiędzy stanem faktycznym, a deklarowanym w podstawie opodatkowania w tym: deklarowanie do opodatkowania nieprawidłowej powierzchni użytkowej budynków, niewykazanie do opodatkowania obiektów stanowiących budowle, nieprawidłowej kwalifikacji obiektów budowlanych na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości, deklarowaniu do opodatkowania podatkiem od nieruchomości nieprawidłowych wartości budowli. W 2015 r. spółka wykazała do opodatkowania podatkiem od nieruchomości: środek trwały - węzeł betoniarski w całości jako budowlę o wartości początkowej 1 177 849,34 zł i wpłaciła podatek w wysokości 23 556,99 zł (2%). W przekonaniu spółki obiekt ten spełnia jednak wszystkie przesłanki do uznania go za budynek, a nie za budowlę, powinien więc być opodatkowany od jego powierzchni użytkowej, tj. od 27,68 m2 z obliczonym po korekcie podatkiem w wysokości 531,46 zł; kontenery jako budowle (kontener grzewczy wody, kontener sterowniczy, kontener na domieszki chemiczne, siedem kontenerów socjalno-biurowych) o wartości 246 786,65 zł i wpłaciła podatek w wysokości 4 935,65 zł (2%). We wniosku stwierdziła, że obiekty te stanowią tymczasowe obiekty budowlane niestanowiące budowli podlegających opodatkowaniu; zasieki na kruszywa jako budowlę o wartości początkowej 200 000 zł i wpłaciła podatek w wysokości 4 000 zł (2%). W ocenie spółki obiekt ten stanowi jednak majątek ruchomy, który nie spełnia kryterium koniecznego do zakwalifikowania go do kategorii "budynków" lub "budowli", bowiem nie jest trwale związany z gruntem, a w konsekwencji, nie stanowiąc obiektu budowlanego w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Dodatkowo spółka zgłosiła do opodatkowania urządzenia techniczne posiadające części budowlane, które nie były dotychczas opodatkowane (waga samochodowa recykling RA-20 STETTER, garaż - wiata o konstrukcji stalowej, posadowiona na utwardzonym terenie, reklama wolnostojąca, maszty wolnostojące). W rezultacie spółka zmniejszyła kwotę podatku od nieruchomości o: 23.556,99 zł (węzeł betoniarski), 4 935,74 zł (kontener grzewczy wody, kontener sterowniczy, kontener na domieszki chemiczne, kontenery socjalno-biurowe), 4 000 zł (zasieki na kruszywa) - łącznie o 32 492,73 zł oraz zwiększyła kwotę podatku od nieruchomości za rok 2015 o 2 699,44 zł (nieopodatkowane urządzenia techniczne).