Wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 marca 2018 r., sygn. III SAB/Kr 13/18

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna Sędziowie: Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) Sędzia WSA Maria Zawadzka po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie wydania zaświadczenia żądanej treści skargę oddala.

Uzasadnienie

Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynęła skarga skarżącego K. J. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji. Skarżący zarzucił w niej niezałatwienie zgodnie z przepisami prawa przez Komendanta Powiatowego Policji jego wniosku z dnia 25 stycznia 2017 roku o wydanie zaświadczenia w sprawie prawa do urlopów dodatkowych za okres służby czynnej w Policji.

Skarżący wskazał, że w sprawie wyczerpana została droga wniesienia zażalenia.

W zakresie wniesionej skargi, wniósł o orzeczenie iż:

* Komendant Powiatowy Policji dopuścił się jawnego i rażącego naruszenia terminu instrukcyjnego w sprawie o wydanie zaświadczenia, poprzez jego szczególne przekroczenie, wobec nie wydania zaświadczenia, względnie prawem wymagalnego postanowienia określonego w art. 219 k.p.a., w związku z art. 104 i spełniającego konstytutywne wymagania określone art. 107 k.p.a.;

* naruszenie, poprzez nie przeprowadzenie w sposób prawem wymagalny jawnego i z czynnym udziałem strony postępowania wyjaśniającego w administracji, w tym z naruszeniem posiadających zastosowanie przepisów z art. 7 k.p.a. i art. 77, art. 80 i art. 75, oraz art. 9 i 10 k.p.a.;

stwierdzenie, że w zakresie sprawy przed skarżonym organem dopuszczono się niedbalstwa i lekceważącego podejścia do wniosku o wydanie zaświadczenia.

Skarżący zarzucił, że organ w sposób ewidentny w sprawie podejmował działania dowolne, nie zmierzające do właściwego wyjaśnienia i załatwienia sprawy, naruszając prawo strony do równego traktowania co do norm prawa bez upoważnienia ustawowego, próbując z tej sprawy uczynić niedopuszczalny precedens i w sposób nieuzasadniony kierować się wolą czy próbą tworzenia w sprawie o prawdę obiektywną nowej rzeczywistości, co winno stanowić o sporządzeniu wystąpienia sądowego w trybie art. 155 p.p.s.a., celem ustalenia winnego, czy winnych naruszonego porządku prawnego i prawa strony do załatwienia jej sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki dla tej instancji. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do niezwłocznego załatwienia sprawy dla danej instancji w formie i trybie prawem nakazanym, z uwzględnieniem orzecznictwa sądowoadministracyjnego, wykładni prawa w nim głoszonego i norm prawnych wskazanych jako konstytutywnych dla załatwienia sprawy w sposób prawem nakazany o świadectwo prawdy oraz przyznanie od organu kwoty pieniężnej w zakresie uznania sądowego, w maksymalnej prawem przewidzianej wysokości, na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a.