Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lutego 2018 r., sygn. II SA/Po 608/17

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Rurarz - Kwietniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2018 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] 2017 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy i Miasta O. z dnia [...] 2017 r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z [...] 2017 r., nr [...], Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. odmówił R. C. przyznania zasiłki okresowego stwierdzając, iż wnioskodawca przekracza kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej i nie kwalifikuje się do przyznania uzyskania przedmiotowego świadczenia.

Po rozpoznaniu odwołania R. C. od powyższej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] 2017 r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (dalej K.p.a.), uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że wraz z odwołaniem R. C. złożył zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z którego wynika, iż za miesiące "grudzień 2016 r. i styczeń 2017 r. skarżący pobiera rentę w wysokości [...] zł, z zastrzeżeniem, że świadczenie ma potrącenie w kwocie miesięcznej [...] zł. Organ odwoławczy zaznaczył dalej, że materiał dowodowy oraz okoliczności faktyczne podane przez Kierownika Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w O. stoją ze sobą w sprzeczności. Z treści zaskarżonej decyzji wynika, iż organ pierwszej instancji rozpatrywał sprawę w oparciu o wniosek R. C. z dnia 3 lutego 2017 r. Jednocześnie w aktach sprawy znajduje się wniosek złożony w dniu 31 stycznia 2017 r. Dalej Kolegium przypomniało, że podstawą zaskarżonej decyzji był art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej w zw. z § 1 pkt 1 lit. b rozporządzenia w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, które określają kryteria dochodowe przyznania świadczeń. Z kolei art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że świadczenia przyznaje się uwzględniając dochód z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku. Wskazując na powyższe Kolegium wyjaśniło, że skoro wniosek został złożony w styczniu 2017 r., to należało badać wysokość dochodu wnioskodawcy z miesiąca grudnia 2016 r. Jeżeli jednak zostałoby ustalone, że wniosek pochodzi z dnia 3 lutego 2017 r., to miesiącem, z którego dochód należałoby uwzględnić, byłby styczeń 2017 r. Kolegium zwróciło też uwagę, że w aktach sprawy nie ma wniosku z 3 lutego 2017 r., na który organ pierwszej instancji powołał się w zaskarżonej decyzji.