Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 lutego 2018 r., sygn. I SA/Lu 25/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdwca), WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Barański po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 lutego 2018 r. sprawy ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od grudnia 2011 r. do grudnia 2012 r. oraz stwierdzenia nadpłaty I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz A. T. kwotę [...]([...] złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (organ) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. (organ I instancji) z dnia [...] r. zmieniającą A. T. (podatniczka) rozliczenie podatku od towarów i usług (VAT) za miesięczne okresy rozliczeniowe od grudnia 2011 r. do grudnia 2012 r. oraz w następstwie stwierdzającą nadpłatę VAT za marzec 2012 r. i odmawiającą stwierdzenia nadpłaty VAT w pozostałej części wnioskowanej przez podatniczkę za okresy rozliczeniowe od grudnia 2011 r. do maja 2012 r., lipiec 2012 r. i od września do listopada 2012 r.

W motywach tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że podatniczka w dniu [...] marca 2017 r. wystąpiła do organu I instancji z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty VAT za okresy rozliczeniowe od grudnia 2011 r. do września 2014 r. w łącznej wysokości [...] zł. Zdaniem podatniczki, świadczone przez nią usługi - w postaci wysokospecjalistycznych szkoleń dla lekarzy - podlegały zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U.2011.177.1054 ze zm. w brzmieniu dla rozpatrywanych okresów rozliczeniowych - ustawa o VAT) ). W związku z tym podatniczka skorygowała wcześniejsze deklaracje VAT-7, wykazując po korekcie zerową wartość z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług, które podlegałyby opodatkowaniu VAT stawką 23 %. Podatniczka motywowała przy tym, że art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT stanowi błędną implementację art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 ze zm. - dyrektywa 112). Wyjaśniła, że bezspornie w okresach rozliczeniowych VAT objętych wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty świadczyła usługi w zakresie kształcenia i przekwalifikowania zawodowego dla lekarzy, o jakich stanowi art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 112. Polegały one na prowadzeniu wysokospecjalistycznych szkoleń dla lekarzy w celu poszerzenia, uaktualnienia wiedzy medycznej. W tych okolicznościach podatniczka oceniała, że przysługuje jej prawo do skorzystania ze zwolnienia od VAT, o którym mówi art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 112. Według podatniczki, krajowy ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT wymaga od podatników spełnienia jeszcze dodatkowych warunków, określonych w odrębnych przepisach, a dotyczących form i zasad kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, niezgodnie z treścią i celem wymienionej wyżej regulacji prawa unijnego. Dlatego też, w przypadku świadczenia przez nią usług obejmujących prowadzenie wysokospecjalistycznych szkoleń dla lekarzy w celu poszerzenia, uaktualnienia wiedzy medycznej, jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia od VAT według reguł przewidzianych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 112. Natomiast bez znaczenia pozostaje okoliczność czy uzyskała wpis do rejestru podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów. W konsekwencji wyłącznie z powodu braku stosownej rejestracji organ podatkowy nie może zasadnie domagać się zapłaty VAT z tytułu świadczenia omawianych usług. Podatniczka, na poparcie prezentowanego stanowiska, powołała się na orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) przykładowo w sprawach sygn.: I FSK 1014/12, I FSK 1145/12, I FSK 1622/12, I FSK 415/15, I FSK 392/15, nawiązujące do wykładni prawa unijnego - art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 112 - przyjętej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) między innymi w sprawach: C 319/12, C-144/00, C-498/03.