Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 lutego 2018 r., sygn. III SA/Kr 1367/17

Szkolnictwo wyższe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Michna (spr.) Sędziowie WSA Maria Zawadzka WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Aleksandra Grabiec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2018 r. sprawy ze skargi T. K. na czynność Rektora Uniwersytetu z dnia 17 lutego 2017 r. w przedmiocie obowiązku uiszczenia opłaty za powtarzanie zajęć I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, II. zasądza od Rektora Uniwersytetu na rzecz skarżącego T. K. kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 28 lipca 2017 r., III SA/Kr 447/17 odrzucił skargę T. K. na czynność Rektora Uniwersytetu z 17 lutego 2017 r. polegającą na odmowie anulowania opłaty 371,25 zł za powtarzanie zajęć z przedmiotu Prawo Publiczne Gospodarcze.

Jako przyczynę odrzucenia skargi Sąd wskazał niewyczerpanie środków zaskarżenia poprzedzających wniesienie skargi. Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego w stanie prawnym obowiązującym przed nowelizacją ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), która to nowelizacja weszła w życie 1 czerwca 2017 r., było bowiem uprzednie wystąpienie przez skarżącego z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, w trybie art. 52 § 3 powołanej ustawy. Skarżący po otrzymaniu pisma Rektora z 17 lutego 2017 r. nie wezwał go do usunięcia naruszenia prawa. Orzekający ówcześnie Sąd zauważył jednak, że Rektor nie pouczył skarżącego o właściwych środkach zaskarżenia, przyznając przy tym, że ze względu na skomplikowany charakter sprawy, dopiero uzasadnienie postanowienia odrzucającego skargę ostatecznie rozwiewało wątpliwości co do charakteru zaskarżonej czynności - odmowy anulowania opłaty za powtarzanie roku.

W skardze z 6 października 2017 r. skarżący ponownie zaskarżył ww. czynność Rektora domagając się jej uchylenia. Skarżący wniósł na podstawie art. 52 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi o uznanie przez Sąd, że uchybienie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa nastąpiło bez jego winy, wyłącznie wobec uzasadnionych wątpliwości dotyczących charakteru prawnego rozstrzygnięcia Rektora, wynikającego z nieprecyzyjnych uregulowań prawnych ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2183 z późn. zm.) oraz braku jednoznacznego orzecznictwa lub poglądów doktryny.