Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. IV SA/Wr 684/17

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) Protokolant st. asystent sędziego Anna Rudzińska po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale IV w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] IX 2017 r. (rozkaz personalny nr [...]) Komendant Wojewódzki Policji we W. po rozpatrzeniu odwołania M. G. (dalej jako "skarżący") od decyzji Komendanta Miejskiego Policji w W. z [...] VIII 2017 r. (rozkazu personalnego nr 872/2017) zawiesił skarżącego w czynnościach służbowych na okres od dnia 8 IX 2017 r. do dnia 7 XII 2017 r.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy z 6 IV 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2016 r., poz. 1782, ze zm.) - dalej jako "ustawa" - policjanta zawiesza się w czynnościach służbowych w razie wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego w sprawie o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego - na czas nie dłuższy niż 3 miesiące. W toku postępowania ustalono, że wobec skarżącego zostało wydane przez Prokuratora Rejonowego w K. postanowienie z [...] VII 2017 r. (sygn. akt [...]) o przedstawieniu zarzutów o czyn z art. 231 § 1 kk i art. 207 § 1 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, polegający na przekroczeniu uprawnień, poprzez znęcanie się psychiczne nad podległymi mu funkcjonariuszami policji oraz pracownikami cywilnymi. Mając na względzie okoliczność, że zarzucany czyn stanowi przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego zaktualizował się - zdaniem organu odwoławczego - obowiązek zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych na okres trzech miesięcy (decyzja obligatoryjna i związana). Organ wyjaśnił przy tym, że należało odmiennie oznaczyć początkowy termin zawieszenia, niż uczyniono to w decyzji organu pierwszej instancji. Organ pierwszej instancji wyznaczył bowiem trzymiesięczny termin zawieszenia od dnia 31 VIII 2017 r., nadając swojej decyzji klauzulę natychmiastowej wykonalności, jednak doręczył ją skarżącemu dopiero w dniu 7 IX 2017 r. Dlatego też - w ocenie organu odwoławczego - należało odmiennie ustalić początkowy termin zawieszenia, tj. od dnia 8 IX 2017 r., co też uczyniono w decyzji odwoławczej.