Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Sz 1409/17

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Gminy Darłowo z dnia 26 listopada 2008 r. nr XXI/287/2008 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Darłowo stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na uchwałę Nr XXI/287/2008 Rady Gminy Darłowo z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Darłowo. dot. obrębu Kowalewice i Krupy

w gminie Darłowo.

Uchwale tej na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. 2017 r., poz.1369) zarzucił:

I. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, mające wpływ na wynik sprawy, tj. art. 46 pkt. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w brzmieniu na dzień uchwalenia (Dz.U. Nr 199, poz. 1227), zwanej dalej "u.i.ś.", w zw. z art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w brzmieniu na dzień 15 listopada 2008 r.(Dz.U. Nr 199, poz.1227) oraz art. 7 Konstytucji przez nie spełnienie przez Wójta Gminy D., w procesie planowania i zagospodarowania przestrzennego gminy, obowiązku przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko dla przedmiotowej zmiany planu, co w konsekwencji doprowadziło do uchwalenia aktu planistycznego w jego projektowanym kształcie;

II. naruszenie trybu sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poprzez błędną wykładnię przepisów prawa materialnego, mającą wpływ na wynik sprawy, tj. art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r.