Wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Lu 979/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent stażysta Jacek Zięba, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2017 r., znak: [...], Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania S. O. (dalej także: "skarżący"), na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257; dalej także: "k.p.a."), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia [...] maja 2017 r., znak: [...], nakazującą skarżącemu rozbiórkę obiektu budowlanego "[...]", będącego budowlą zlokalizowaną na działkach nr [...] i nr [...], położonych w miejscowości [...], gmina [...], na obszarze zbiornika wodnego, wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wyjaśnił, że organ pierwszej instancji w trakcie prowadzonego z urzędu postępowania administracyjnego ustalił, że na opisanych działkach znajduje się obiekt budowlany na pływających wojskowych pontonach. Pontony te zostały trwale połączone z terenem poprzez stalowe pomosty. Takie zamocowanie zapewnia stabilność i bez rozbiórki pomostów uniemożliwione jest przemieszczanie obiektu. Na takiej konstrukcji nośnej wykonany został obiekt w formie budynku o konstrukcji drewnianej, dwukondygnacyjny, kryty blachą trapezową. Do obiektu doprowadzone zostały instalacje: wodociągowe, kanalizacyjne i elektryczne. W części parterowej obiektu znajduje się zaplecze kuchenne, sala sprzedaży oraz sanitariaty. Na poddaszu, z dojściem oddzielnymi schodami stalowymi zakotwionymi w gruncie prowadzonymi bezpośrednio z terenu, znajduje się sześć pokoi z sanitariatami. Obecna podczas kontroli E. O. - żona skarżącego, poinformowała prowadzących kontrolę, że obiekt spełnia funkcję gastronomiczno-rekreacyjną i powstał około 2014 r., bez uprzedniej zgody organów administracji architektoniczno-budowlanej. Organ pierwszej instancji ustalił, że budowa omawianego obiektu narusza przepisy wynikające z planu zagospodarowania przestrzennego gminy N. D., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2002 r., nr [...] oraz uchwałą Rady Gminy [...] z dnia [...] września 2003 r., nr [...], albowiem jest usytuowany poza strefą zabudowy. Uznając, że w tej sytuacji nie zachodzą przesłanki wynikające z art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, dalej również: "Prawo budowlane"), umożliwiające legalizację budowy opisanego obiektu budowlanego, wskazaną decyzją z dnia [...] maja 2017 r., wydaną na podstawie art. 48 ust. 1 tej ustawy, organ nadzoru budowalnego nakazał skarżącemu rozbiórkę tego obiektu.