Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Gl 1122/17

Czystość i porządek

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński (spr.), Dorota Kozłowska, Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. C. na uchwałę Rady Gminy Mierzęcice z dnia 28 grudnia 2016 r. nr XXVII/211/2016 w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki tej opłaty oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Gminy M. (dalej - Rada Gminy, organ uchwałodawczy) w dniu 28 grudnia 2016 r. podjęła uchwałę nr XXVII/211/2016 w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki tej opłaty (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z dnia 30 grudnia 2016 r. poz. 7278 - dalej uchwała). Powołanym aktem prawa miejscowego ustalono ryczałtową stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami za rok od domku letniskowego, wykorzystywanego jedynie przez część roku, która stanowi iloczyn średniej ilości odpadów powstających na tych nieruchomościach na obszarze gminy, wyrażonej w liczbie pojemników oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, określonej w § 2 ust. 3 (§ 1 ust. 2 uchwały). Zgodnie natomiast z § 2 ust. 3 uchwały ryczałtowa stawka opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od jednego domku letniskowego, wykorzystywanego jedynie przez część roku wynosi:

1) 200 zł rocznie, jeżeli odpady są zbierane i odbierane w sposób selektywny;

2) 400 zł rocznie, jeżeli odpady nie są zbierane i odbierane w sposób selektywny.

Pismem z dnia 12 lipca 2017 r. M. C. (dalej - skarżąca, strona) wezwała Wójta Gminy M. do usunięcia naruszenia prawa przejawiającego się w niezgodności § 2 ust. 3 uchwały z art. 6j ust. 3b i ust. 3c oraz art. 6k ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1289 z późn. zm. - dalej u.c.p.g.). Mianowicie, zdaniem skarżącej, organ uchwałodawczy wbrew wymaganiom wynikającym z przywołanych uregulowań ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, w treści uzasadnienia uchwały nie przedstawił udokumentowanych danych liczbowych będących podstawą do wyliczenia wysokości stawki opłaty od jednego domku letniskowego. Posłużono się jedynie ogólnym stwierdzeniem, że podwyższenie opłat nastąpiło w związku ze znacznym wzrostem ilości odbieranych odpadów komunalnych i wzrostem kosztów ich zagospodarowania. Jak twierdzi strona, brak należytego uzasadnienia dla przyjętych w uchwale wielkości stawek nie pozwala na kontrolę ich prawidłowości i wskazuje na dowolność sposobu ich ustalenia. W jej ocenie, określone wartości powinny być uzależnione od zweryfikowanej średniej ilości odpadów wytwarzanych na tych nieruchomościach w gminie, wyrażonej w pojemnikach. Minimalna pojemność pojemników powinna wynikać natomiast ze średniej ilości odpadów komunalnych wytwarzanych na tych nieruchomościach. Podkreśliła, że bezskuteczna okazała się próba uzyskania od organu danych liczbowych, które należało uwzględnić przy ustalaniu wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi pochodzącymi z domków letniskowych. Z tych też względów, zdaniem skarżącej, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa było zasadne.