Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. II SA/Ol 899/17

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi H. D. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia "[...]" Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M., na podstawie art. 119 § 1 i 2, art. 121 § 2 i 4 , art. 122 i art. 64a § 1 w zw. z art. 2 § 1 pkt 10, art. 3 § 1, art. 20 § 1 pkt 4 oraz art. 17 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 599 ze zm. - tekst jednolity obowiązujący na dzień wydania decyzji - dalej jako: u.p.e.a.), nałożył na H. D. grzywnę w celu przymuszenia wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym z dnia "[...]" w wysokości 5.000 zł, obowiązek wniesienia opłaty egzekucyjnej za wydanie postanowienia w kwocie 68 zł oraz wezwał do wykonania w terminie 7 dni obowiązku określonego w tytule wykonawczym. W uzasadnieniu podano, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M., działając jako wierzyciel, skierował do H. D. upomnienie wzywające do wykonania obowiązku wynikającego z decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. z dnia "[...]" nakazującej rozbiórkę m.in. wiaty rekreacji indywidulnej na działce nr ewid. "[...]" obr. P. gm. M., wybudowanej bez wymaganego zgłoszenia. W związku z niewykonywaniem tego obowiązku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M., jako organ egzekucyjny, wystawił w dniu "[...]" tytuł wykonawczy, który został doręczony zobowiązanemu w dniu 13 lutego 2017r. Wprawdzie pismem z dnia 20 lutego 2017r. wniesiono zarzuty do postępowania egzekucyjnego, ale pismo to zostało podpisane przez Z. K. i z uwagi na nieprzedłożenie stosownego pełnomocnictwa, pomimo wezwania organu, zostało pozostawione bez rozpoznania. Podniesiono, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przy egzekucji dotyczącej rozbiórki obiektu budowlanego zasadniczo w pierwszej kolejności należy stosować grzywnę w celu przymuszenia. Egzekucja dotyczy wiaty rekreacji indywidualnej, czyli obiektu budowlanego nie stanowiącego budynku, a zatem ustalenie wysokości grzywny winno nastąpić na podstawie art. 121 § 2 u.p.e.a., zgodnie z którym każdorazowo nałożona grzywna w stosunku do osób fizycznych nie może przekraczać kwoty 10.000 zł. Wskazano, że grzywna w wysokości 5.000 zł nie jest wygórowana i nie przekracza granicy przewidzianej prawem, natomiast może wywrzeć pożądany skutek, czyli doprowadzić do rozbiórki obiektu budowlanego. Wyjaśniono, że przy ustalaniu wysokości środka egzekucyjnego organ kierował się zasadą celowości i skuteczności, mając na uwadze ustalone okoliczności sprawy, w tym datę wybudowania wiaty (2001r.). Przy czym grzywna ma odpowiednio zmotywować osoby zobowiązane do realizacji obowiązków i odniesie ona skutek dopiero wówczas, gdy będzie odczuwalna dla zobowiązanego. Wyjaśniono, że zobowiązany może się zwolnić z konieczności uiszczenia grzywny poprzez wykonanie orzeczonego nakazu rozbiórki.