Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 grudnia 2017 r., sygn. I SA/Bk 976/17

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.),, sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w B. decyzją z dnia [...] kwietnia 2017r" nr [...] wymierzył J. L. prowadzącemu działalność gospodarczą PHD J., ul. [...], S., karę pieniężną w wysokości 12 000 złotych z tytułu urządzania gier na automacie A. poza kasynem gry, tj. w lokalu znajdującym się w miejscowości S.. W dniu [...].05.2017 r. do Dyrektora Izby Celnej w B. wpłynęło odwołanie od ww. decyzji, w którym Pełnomocnik Strony radca prawny K. M. z wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie. Zaskarżonej decyzji Pełnomocnik Strony zarzucił: naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 2 ust. ust. 3 i 5 u. o. g.h. poprzez błędną wykładnię pojęcia "automat do gry" jako obejmującego również urządzenie typu guizomat, korzystanie z którego polega na wykazaniu się przez uczestnika wiedzą powszechną i pozbawione jest elementu losowości a tym samym cechy definicyjnej "automat do gry" (zgodnie z art. 2 ust. 3 u.g.h.) W konsekwencji błędnie przyjęto, iż dla prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na udostępnianiu osobom trzecim urządzeń typu quizomat umożliwiającym wzięcie udziału w konkursie wiedzy powszechnej zastosowanie znajduje art. 89 ust. 1 pkt 2 u. o. g. h. a zatem działalność ta dopuszczalna jest jedynie w kasynie gry i wymaga uprzedniego uzyskania koncesji lub zezwolenia. W związku z powyższym niezasadne jest objęcie Strony zakresem podmiotowym normy z art. 89 ust.. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u. g. h. przez nałożenie na Stronę kary pieniężnej za "urządzanie gier na automatach poza kasynem gry", błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na wadliwym uznaniu, że quizomat szczegółowo wskazane w zaskarżonej decyzji stanowią w istocie "automat do gier losowych", co miało uzasadniać wymierzenie Stronie kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach do gry poza kasynem, podczas gdy guizomaty wyszczególnione w decyzji nie są automatami losowymi i nie były na nich prowadzone gry losowe, zaś Strona dysponuje opinią podmiotu posiadającego status Jednostki Badającej upoważnionej przez Ministra Finansów potwierdzającej tą okoliczność; naruszenie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. poprzez błędną wykładnię pojęcia "urządzającego gry" jako obejmującego również podmiot, którego czynności sprowadzały się wyłącznie do wynajęcia powierzchni lokalu podmiotowi eksploatującemu automaty do gier, bez dokonywania, zgodnie z materiałem zebranym w sprawie, żadnych innych czynności, a tym samym niezasadne objęcie Strony zakresem podmiotowym normy art 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u. g. h. w zw. z art. 14 ust. 1 u. g. h. i niezasadne nałożenie na Stronę kary pieniężnej za "urządzanie gier na automatach poza kasynem gry". W dniu [...] czerwca 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. decyzją nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] czerwca 2017r. nr [...] (doręczoną Pełnomocnikowi Strony w dniu [...].07.2017 r.) Strona reprezentowana przez radcę prawnego K. M. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wnosząc o: rozpoznanie niniejszej sprawy i złożonej skargi na rozprawie, uchylenie w całości zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Naczelnika Urzędu Celnego, zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych, jednocześnie na zasadzie art. 61 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej zwana: p.p.s.a.) pełnomocnik Strony wniósł o wstrzymanie przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej wykonania decyzji ostatecznej. Na wypadek, nieuwzględnienia tego wniosku przez Organ, w oparciu o przepis art. 61 § 3 p.p.s.a. pełnomocnik Strony wniósł o wstrzymanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na realne niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody oraz trudnych lub wręcz niemożliwych do odwrócenia skutków, jakie dla Skarżącego może spowodować wykonanie zaskarżonej decyzji ostatecznej.