Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 listopada 2017 r., sygn. II SA/Łd 743/17

Zagospodarowanie przestrzenne

Dnia 3 listopada 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2017 roku sprawy ze sprzeciwu A. G. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala sprzeciw. LS

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2017r., poz. 1257), powoływanej dalej jako "k.p.a." - uchyliło decyzję Wójta Gminy N. z dnia [...], nr [...] o ustaleniu, na wniosek A. G., warunków i zasad zagospodarowania terenu, obejmującego działkę nr ew. 143/1 we wsi R. dla inwestycji polegającej na budowie budynku inwentarskiego (chlewni-tuczarni) i budynku mieszkalnego z infrastrukturą towarzyszącą.

Kolegium wskazało, że wnioskiem z dnia 9 marca 2016r. A. G. wystąpiła do Wójta Gminy K. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania działki nr ew. 143/1 we wsi R. dla inwestycji polegającej na budowie budynku chlewni - tuczarni o obsadzie do 60 DJP realizowanej w zabudowie zagrodowej. Z kolei w dniu 15 kwietnia 2017r. inwestorka zmodyfikowała żądanie, wnosząc dodatkowo o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania dla realizacji budynku mieszkalnego.

Dalej organ II instancji wyjaśnił, że od wskazanej na wstępie decyzji organu I instancji odwołanie wnieśli J. K., J. K., A. B., G. B., R. B. a także Stowarzyszenie "A" z siedzibą w R., zarzucając, że organ I instancji błędnie zaliczył planowaną inwestycję jako nienależącą do przedsięwzięć mogących zawsze i potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, a także z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie, przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, jako przedsięwzięcie nie wymagające uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (a więc i oceny oddziaływania na środowisko, jak również w zakresie spełnienia warunku tzw. dobrego sąsiedztwa). Nadto odwołujący się zarzucili nieustalenie, czy dany obszar nie wymaga sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania terenu, co wiązałoby się z zawieszeniem postępowania. Wskazali również na błędne ustalenia warunków tzw. dobrego sąsiedztwa, podczas gdy mieszkańcy sąsiadujących działek zgłosili protesty do Gminy N. przeciwko planowanej inwestycji. Zarzucili także naruszenie art. 10 w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. poprzez pominięcie w uzasadnieniu decyzji, jak organ odniósł się do protestów złożonych przez mieszkańców gminy i dlaczego uniemożliwił stronom wzięcie należytego udziału w postępowaniu, w szczególności poprzez niepoinformowanie skarżących o zakończeniu postępowania i uniemożliwieniu wypowiedzenia się co do zebranych materiałów. Wskazali również na naruszenie art. 59 ust. 1 w zw. z art. 61 ust. 1 pkt 1 oraz 66 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jednolity Dz.U. z 2017r., poz. 1405), powoływanej dalej jako u.u.i.ś. w zw. z § 3 ww. rozporządzenia z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 71) poprzez: wydanie decyzji o wymogu przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz sporządzenia przez inwestora raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko w zakresie przewidzianym ustawą oraz naruszenie art. 37 u.u.i.ś. poprzez zaniechanie przeprowadzenia konsultacji społecznych. Zdaniem odwołujących się, organ I instancji powinien przeprowadzić rozprawę otwartą dla społeczeństwa, gdyż w sprawie zachodziła potrzeba uzgodnienia interesów stron z uwagi na protesty mieszkańców sąsiadujących działek. Odwołujący wskazali również na naruszenie przepisów techniczno-budowlanych oraz zarzucili organowi I instancji naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 2017r., poz. 1073 ze zm.), powoływanej dalej jako u.p.z.p. oraz § 3-6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1588) z uwagi na niewłaściwe przyjęcie granic obszaru analizowanego, w szczególności wobec zgłoszeń udziału w postępowaniu B. i M. G. - właścicieli działki nr 176, zabudowanej domem mieszkalnym, znajdującej się w bezpośrednim sąsiedztwie przedmiotowej działki nr 143/1. Odwołujący się podnieśli również zaniechanie przez organ I instancji analizy możliwej skali emisji substancji, powodujących uciążliwość zapachową pod kątem: czy nie przekroczą one wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu, określonych w przepisach krajowych. Natomiast z uwagi na fakt, że eksploatacja przedmiotowej chlewni - tuczarni będzie powodowała uwalnianie substancji powodujących ryzyko, należących do co najmniej jednej z klas zagrożenia emisyjnego nie zbadano zgodności inwestycji z przepisami unijnymi, dotyczącymi kwalifikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin. W uzasadnieniu odwołania strony, podtrzymując stanowisko, że skoro planowana inwestycja zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, to Wójt Gminy N. powinien na podstawie art. 64 ust. 1 u.u.i.ś. wystąpić do właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego oraz do regionalnego dyrektora ochrony środowiska o wydanie opinii co do potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i ewentualnego zakresu raportu o oddziaływaniu tego przedsięwzięcia na środowisko. Nadto, w ocenie odwołujących się, organ I instancji w uzasadnieniu decyzji nie określił charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz danych charakteryzujących jej wpływ na środowisko, a także nieprawidłowo ustalił strony postępowania i uniemożliwił udział w postępowaniu osobom, które winny być stronami. Odwołujący się zarzucili też, że organ I instancji nie poinformował ich o zakończeniu postępowania i uniemożliwił im przez to wypowiedzenie się co do zebranych materiałów. W uzasadnieniu decyzji natomiast, nie odniósł się do protestów, złożonych przez mieszkańców gminy. Ich zdaniem, planowana inwestycja wymaga przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz sporządzenia przez inwestora raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko na podstawie art. 59 ust. 1 w zw. z art. 61 ust. 1 pkt 1 oraz art. 66 u.u.i.ś., bowiem budowa budynku inwentarskiego (chlew-tuczarnia - chów lub hodowla zwierząt poniżej 60 DJP) jest przedsięwzięciem mogącym potencjalnie oddziaływać na środowisko. Jak podkreślili, inwestor przed planowanym przedsięwzięciem powinien ocenić rozmiar planowanej hodowli/chowu, gdyż od planowanej ilości inwentarza (trzody chlewnej) zależy zakwalifikowanie przedsięwzięcia albo do mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, albo do mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko albo do żadnej z tych kategorii. Jak podnieśli, do grupy przedsięwzięć potencjalnie znacząco oddziaływujących na środowisko zalicza się chów lub hodowlę zwierząt, w liczbie nie mniejszej niż 40 DJP, jeżeli działalność prowadzona będzie w odległości mniejszej niż 100 m od terenów mieszkaniowych, innych terenów zabudowanych, zurbanizowanych niezabudowanych, rekreacyjno-wypoczynkowych. Organ nie ustalił zaś, jakie sąsiedztwo obejmuje budowa chlewni-tuczarni, a zdaniem odwołujących, z załączonej dokumentacji wyraźnie wynika, że tereny mieszkaniowe wsi R. i P. sąsiadują w odległości, która wymuszają uzyskanie decyzji środowiskowej. Nadto, w ich ocenie, obszar analizowany o wielkości 270 m wokół granic terenu inwestycji jest niewystarczający bowiem rodzaj i cel przedsięwzięcia przesądza o konieczności wyznaczenia większego obszaru analizowanego. Podnieśli, że funkcją działki nr 176 bezpośrednio sąsiadującej z działką inwestycyjną jest wyłącznie zabudowa mieszkaniowa (dom jednorodzinny), tym samym, ich zdaniem, organ złamał zasadę dobrego sąsiedztwa.