Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 października 2017 r., sygn. I SA/Po 592/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2017 r. sprawy ze skargi [...] i [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego P. - [...] (w wyniku ponownego rozpoznania sprawy) decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...] określił A. A. oraz B. B. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. na kwotę [...] zł.

Organ I instancji po raz pierwszy określił wysokość zobowiązania podatkowego skarżących we wskazanym podatku za 2002 r. decyzją z dnia 21 grudnia 2009 r. Decyzja ta została uchylona decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 28 maja 2010 r. W decyzji organu odwoławczego wskazano na konieczność przeprowadzenia postępowania w znacznej części obejmujące powtórne przeprowadzenie wszystkich czynności, dowodów, o których nieprawidłowo zawiadomiono stronę. Organ I instancji ponownie określił skarżącym wysokość zobowiązania podatkowego. W toku kontroli podatkowej ustalono, że A. A. w 2002 r. prowadził działalność gospodarczą pod firmą F(1) [...]. Skarżący zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (dalej również PKPiR) faktury wystawione przez F(2) C. C., F(3) D. D., F(4) E. E.. W księgach zaewidencjonowano również wynagrodzenia pracowników. W wyniku kontroli podatkowej wszczętej wobec skarżącej ustalono, że w 2002 r. prowadziła ona działalność gospodarczą pod firmą F(5). W prowadzonej przez skarżącą PKPiR zaewidencjonowano faktury wystawione przez F(2) C. C., wydatek za wywóz nieczystości, wydatek za usługę wymiany szczęk hamulcowych w samochodzie osobowym, który nie stanowiły środka trwałego skarżącej, wydatek na zakup paliwa do tego samochodu, opłatę za biuro, oraz kwotę wynikającą z błędnego podsumowania w zestawieniu rocznym kosztów uzyskania przychodów. Po zakończeniu kontroli podatkowej skarżący złożyli korektę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu. W korektach tych nie uwzględniono jednak wszystkich w wytkniętych przez organ w toku kontroli nieprawidłowości.