Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 października 2017 r., sygn. II SA/Ol 629/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi D.N. na decyzję Wojewody z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Starosta odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia na rzecz D.N. pozwolenia na budowę hoteliku z salą bankietową w miejscowości M. na działkach nr [...], obręb M. Zasadniczym powodem wydania decyzji odmownej było usytuowanie obiektu w odległości 4,1 m od granicy lasu, czyli niezgodnie z § 271 ust. 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 1422) zwanej dalej: rozporządzeniem z dnia 12 kwietnia 2002 r.

Po rozpatrzeniu odwołania D.N. (zwanej dalej: skarżącą), decyzją z dnia [...] Wojewoda utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że budynek hoteliku usytuowany został w odległości 4,1 m od granicy lasu, co jest niezgodne z § 271 ust. 8 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002r. Sytuowanie budynku w zbliżeniu do granicy lasu możliwe byłoby wyłącznie w przypadku uzyskania odstępstwa od warunków technicznych, wydanego przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa.

Po rozpatrzeniu skargi D.N., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 25 lutego 2016r., sygn. akt II SA/Ol 61/16 uchylił decyzję Wojewody oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. W motywach uzasadnienia Sąd wskazał, że postępowanie w przedmiocie udzielenia pozwolenia na budowę zostało przeprowadzone bez należytego wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności powoływanych przez stronę skarżącą. Skoro w ocenie organów planowane usytuowanie obiektu jest niezgodnie z § 271 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002r., to stosownie to treści art. 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 1409, ze zm.) dalej jako: pr.bud., w przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych. Ocena, czy w danej sytuacji zachodzą takie przypadki należy do organu administracji architektoniczno-budowlanej, który powinien brać pod uwagę charakter przepisu techniczno-budowlanego, od którego ma być udzielone odstępstwo, ukształtowanie nieruchomości, na której na być realizowany obiekt budowlany, stan zagospodarowania nieruchomości sąsiednich, ocenę proponowanych rozwiązań w świetle zasad wiedzy technicznej. W ocenie Sądu, organy nie uwzględniły w sposób należyty regulacji art. 9 pr.bud., a przecież inicjatywa zastosowania powyższej normy należy do organu a nie do inwestora. Wniosek taki składa tylko organ architektoniczno- budowlany przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę. Nie jest on uzależniony od wniosku inwestorów. W niniejszej sprawie inwestor uzyskała opinię Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...], którą organ ten dopuścił możliwość usytuowania budynku w odległości 4 m od działki leśnej, o ile ściana zewnętrzna budynku od strony południowej będzie spełniała wymagania, jak dla ściany oddzielenia przeciwpożarowego przy zastosowaniu otworów okiennych o klasie odporności równej klasie odporności dla całej ściany, tj. cała ściana będzie o klasie odporności ogniowej REI 120 wraz ze wszystkimi otworami w niej występującymi. Sąd wskazał, że organ I instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy powinien dokonać szczegółowych ustaleń faktycznych i prawnych oraz wyjaśnić, czy zachodzi "szczególnie uzasadniony przypadek" na gruncie danego stanu faktycznego.