Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 września 2017 r., sygn. III SA/Wa 3056/16

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jarosław Trelka, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant starszy referent Grażyna Wojda, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2017 r. sprawy ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowych oddala skargę

Uzasadnienie

R. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (zwana dalej: "Skarżącą") wystąpiła w piśmie z dnia 4 marca 2016r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (zwanego dalej: "organem pierwszej instancji") z wnioskiem, uzupełnionym w dniu 21 marca 2016r., o rozłożenie na 12 rat po 19.330 zł zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień, październik, grudzień 2015r. oraz styczeń 2016r. w łącznej wysokości 226.695,47 zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej kwocie 5.370 zł w ramach pomocy de minimis. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku Skarżąca wskazała, że przyczyną braku możliwości jednorazowego uregulowania zaległości podatkowej jest poniesiona strata i utrata płynności finansowej. Z tego względu Skarżąca podjęła działania restrukturyzacyjne, obniżyła zatrudnienie z 22 osób do 2 oraz zmieniła profil działalności z produkcyjnej na handlową. Jednakże na rozwój nowej działalności Skarżąca potrzebuje czasu.

Następnie organ pierwszej instancji po rozpatrzeniu powyższego wniosku decyzją z dnia [...] kwietnia 2016r. odmówił uwzględnienia powyższego wniosku. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że wnioskowana przez Skarżącą pomoc de minimis jest dopuszczalna w świetle Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013r. w sprawie stosowania art. 107 i art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352/1 z 24.12.2013r.) - zwanego dalej: "rozporządzeniem Komisji". Jednakże organ pierwszej instancji odmówił Skarżącej udzielenia przedmiotowej ulgi w spłacie zaległości, gdyż w jego ocenie za rozłożeniem na raty nie przemawia rachunek ekonomiczny Skarżącej, która nie daje gwarancji, że wywiąże się z wnioskowanego układu ratalnego. Organ pierwszej instancji stwierdził ponadto, że za przyznaniem wnioskowanej ulgi nie przemawia interes publiczny.