Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 września 2017 r., sygn. I SA/Lu 993/16

Podatkowe postępowanie; Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Niezgoda WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Kożuch po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 września 2017 r. sprawy ze skargi C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń i luty 2013 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej (organ) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (organ I instancji) z dnia [...] zmieniającą C. H. N. spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. (spółka) rozliczenie podatku od towarów i usług (VAT) za styczeń i luty 2013 r.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że spółka nieprawidłowo odliczyła jako VAT naliczony kwoty ujęte w fakturach wystawionych przez E.-J. F. oraz I. S.A. w łącznej wysokości [...] zł za styczeń 2013 r. i [...] za luty 2013 r. W ocenie organu, faktury pochodzące od tych firm, opisujące sprzedaż spółce telefonów komórkowych, nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczych. Ich wystawianie i przyjmowanie przez spółkę stanowiło element oszustwa podatkowego o charakterze karuzeli podatkowej, a spółka była świadomym uczestnikiem tego procederu.

W rozpatrywanych okresach rozliczeniowych spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego sprzętem RTV, AGD i elektroniką użytkową. Według organu, pozyskany materiał dowodowy pozwolił ustalić, że faktury wystawione na rzecz spółki przez E.-J. F. i spółkę I. nie dokumentowały przeprowadzenia rzeczywistych transakcji gospodarczych. Ich wystawianie służyło natomiast wyłącznie osiągnięciu korzyści majątkowych przy wykorzystaniu systemu VAT.

Jak ustalił organ, firma J. F. od czerwca 2012 r. miała prowadzić działalność w zakresie handlu hurtowego elektroniką użytkową, tj. telefonami komórkowymi, smartfonami, tabletami, sporadycznie konsolami do gier i dołączonymi do nich grami. Zasadniczo jej aktywność miała polegać na znalezieniu określonego towaru na życzenie konkretnego nabywcy, który się z nią kontaktował. Kontakt ze spółką N. J. F. nawiązała przez jej pracownika - T. M., którego spotkała w okolicach magazynów spółki z ograniczoną odpowiedzialnością D. w W., prowadzącej centrum logistyczne. W późniejszym czasie w relacjach z J. F. spółkę N. reprezentował M. K., syn S. K. - prezesa zarządu tej spółki. Zasadniczo dostawców towarów wyszukiwała korzystając ze stron internetowych albo ktoś do niej dzwonił ze spółki D.. Telefony sprzedawane spółce N. J. F. nabywała od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością L. z W. i A. G. z R.. Towary te były składowane w magazynach spółki D.. Nie sprawdzała ich stanu ani pochodzenia. Nabywając telefony komórkowe nie musiała dysponować własnymi środkami, gdyż swoim dostawcom przekazywała środki uzyskane wcześniej od spółki N., jako przedpłaty. J. F. zeznała, że jej rola polegała na przyjmowaniu i wystawianiu faktur oraz na przekazywaniu do spółki D. odpowiednich informacji o alokacji bądź o zwolnieniu z alokacji określonej partii telefonów komórkowych znajdujących się w magazynach tej spółki. Spółkę A. G. reprezentował w kontaktach z J. F. D. [...]. Jak wyjaśniła J. F., D. S. poznała również w okolicach magazynów spółki D. i nawiązała z nim współpracę, bowiem do oferowanej kooperacji nie musiała angażować własnych środków finansowych ani też dysponować konkretną wiedzą na temat telefonów komórkowych. Widziała go tylko raz. O kupowanych i sprzedawanych telefonach komórkowych wiedziała tyle, że pochodziły z [...]. Transakcje przeprowadzała z D. S. drogą mailową bądź telefonicznie.