Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 września 2017 r., sygn. I SA/Gd 860/17

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 września 2017 r. sprawy ze skargi ‘A" na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 16 grudnia 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako "SKO"), działając na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1659), art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm. - dalej jako "Ordynacja podatkowa" lub "O.p."), art. 2, art. 3 ust. 1, art. 4, art. 5 i art. 6 ust. 9 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 716 - dalej jako "u.p.o.l."), po rozpatrzeniu odwołania A S.A. w W. - dalej jako "Skarżąca" lub "Spółka" od decyzji Prezydenta Miasta (dalej jako "Prezydent") z dnia 12 lipca 2016 r. w sprawie określenia Skarżącej wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie 622.006,00 zł, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2015 r. Prezydent wszczął wobec Skarżącej postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za 2014 r. w związku z wątpliwościami dotyczącymi prawidłowości złożonych korekt deklaracji za ten okres.

Decyzją z dnia 20 stycznia 2016 r. Prezydent określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie 622.006,00 zł.

W wyniku rozpoznania wniesionego odwołania SKO decyzją z dnia 21 kwietnia 2016 r. uchyliło w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. SKO zarzuciło organowi pierwszej instancji powołanie się na dokumenty, których brak było w aktach sprawy.