Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. II SA/Wa 2234/16

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Andrzej Góraj Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Maria Werpachowska Protokolant - specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2017 r. sprawy ze skargi J. C. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej [...] - oddala skargę -

Uzasadnienie

Rejonowa Wojskowa Komisja Lekarska w W. orzeczeniem z dnia [...] marca 1994 r. nr [...], rozpoznała u skarżącego J. C. zez zbieżny oka lewego, niedowidzenie oka lewego i uznała go za niezdolnego do służby wojskowej (kat. D).

Skarżący pismem z dnia [...] października 2013 r. zażądał stwierdzenia w trybie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. nieważności powyższego orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w W. z dnia [...] marca 1994 r. nr [...] podnosząc, że nie rozpoznano u niego wszystkich schorzeń powodujących całkowitą niezdolność do służby wojskowej, nie ustalono związku schorzeń ze służbą wojskową oraz że nie doręczono mu powyższego orzeczenia.

Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...], działając na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 157 § 1 i art. 158 k.p.a., odmówiła stwierdzenia nieważności powyższego orzeczenia. W uzasadnieniu podała, że ze zgromadzonych w sprawie dokumentów wynika, iż Wojskowy Komendant Uzupełnień w S. skierował żołnierza rezerwy mł. chor. rez. J. C. do RWKL w W., celem orzeczenia kategorii zdrowia pod kątem przydatności do pełnienia przez niego służby wojskowej. J. C. stawił się do RWKL w W. w dniu [...] marca 1994 r. i otrzymał standardowe skierowanie do badań lekarsko - specjalistycznych. Wykonano RTG klatki piersiowej, przeprowadzono badania wewnętrzne orzekanego (płuca, serce - b.z.), a lekarz okulista zapisał w karcie zleceń V - 1,0, V - 0,3, zez zbieżny oka lewego, niedowidzenie oka lewego. Takie rozpoznanie lekarskie było podstawą do dokonania kwalifikacji rozpoznanych schorzeń zgodnie z Zał. 1 do rozporządzenia MON z dnia 10 czerwca 1992 r. w sprawie zasad określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach (Dz. U. z 1992 r. Nr 57, poz. 278 ze zm.). Zgodnie z zapisem § 11 pkt 3: zez zbieżny oka lewego i niedowidzenie oka lewego, Vop = 1,0 i Vol = 0,3 - stanowią o kategorii zdrowia "D" - Załącznik I, Grupa 2 - niezdolny do służby wojskowej. Uwzględniając zatem dokonane rozpoznanie lekarskie orzekająca RWKL w W. wydała orzeczenie Nr [....] z dnia [...] marca 1994 r., w którym stwierdziła niezdolność orzekanego do służby wojskowej - kategoria zdrowia "D". Na uwierzytelnionej kserokopia powyższego znajduje się zapis "kserokopię orzeczenia otrzymałam dnia 1.03. 2000 r. i podpis J. C. (żona orzekanego)". Orzekany od powyższego orzeczenia nie odwoływał się, a najpóźniej o jego treści dowiedział się w dniu 1 marca 2000 r. (jak to wskazał we wniosku i jak to figuruje w orzeczeniu), zatem orzeczenie to stało się ostateczne i prawomocne. W ocenie organu, przedmiotowe orzeczenie zawiera wszelkie elementy decyzji, określone w art. 107 k.p.a. Analizując orzeczenie pod kątem normy art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., organ nie dopatrzył się rażącego naruszenia prawa w kwestionowanym przez skarżącego orzeczeniu. W szczególności CWKL nie podzieliła twierdzeń wnioskodawcy o braku skutecznego doręczenia orzeczenia. Sam orzekany w piśmie z [...] października 2013 r. stwierdza, że "orzeczenie RWKL w W. Nr [...] z dnia [...] marca 1994 r. na druku orzeczenia poznałem dopiero w 2002 r. z winy jego niedoręczenia". Tymczasem na kserokopii figuruje pod datą 1 marca 2000 r. podpis jego żony J. C. Zatem należy uznać, że najpóźniej w 2000 roku wnioskodawca wiedział o treści orzeczenia i nie podjął żadnych czynności zmierzających do zmiany jego treści, zatem zarzut o nieotrzymaniu przez niego orzeczenia jest chybiony. Brak wpisania w orzeczeniu daty powołania J. C. do służby wojskowej wynika z faktu, że skarżący w dacie orzekania nie był żołnierzem zawodowym, lecz miał status żołnierza rezerwy i tak też zapisano w orzeczeniu "młodszy chorąży rezerwy". Żołnierzom rezerwy nie wpisuje się w orzeczeniu daty wstąpienia do służby wojskowej, gdyż służby takiej nie pełnią. Odnośnie zaś ustalenia kategorii zdrowia "D" - zgodnie z zapisem § 11 pkt 3 Załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia MON z dnia 10 czerwca 1992 r., "brak jednoznacznego widzenia obuocznego z ostrością wzroku gorszego oka mniejszą niż 0,5 do 0,1 z korekcją optymalną" jednoznacznie określa kategorię zdrowia "D". Taką też kategorię orzekła RWKL w W., zatem podnoszony zarzut jest także chybiony. Chybiony jest również zarzut dotyczący nie wpisania przez orzekającą RWKL w W. związku ze służbą wojskową rozpoznanych schorzeń, albowiem orzeczenie nie dotyczyło ustalenia inwalidztwa, lecz zdolności żołnierza rezerwy do czynnej służby wojskowej. Reasumując, organ oceniając wydane orzeczenie pod kątem stwierdzenia jego nieważności rozstrzygnął, że nie zaistniały żadne przesłanki z art. 156 § 1 k.p.a. w szczególności przesłanka rażącego naruszenia prawa, mogące być podstawą do stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia. Nie zawiera on żadnych wad formalno - prawnych bądź merytorycznych, które mogłyby być podstawą do stwierdzenia jego nieważności. Podkreślono, że zadaniem orzekających wojskowych komisji lekarskich nie jest przeprowadzenie kompleksowej diagnostyki lekarskiej orzekanego, lecz rozpoznanie schorzeń pod kątem oceny przydatności orzekanego do służby wojskowej, co w omawianym przypadku zostało dopełnione.