Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Sz 393/17

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Anna Sokołowska,, Sędzia WSA Bolesław Stachura, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. M. i S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 2 września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej ustalającej wysokość podatku od nieruchomości za lata 2007-2011 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia 20 czerwca 2013 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących A. M. i S. M. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. - po rozpatrzeniu sprawy na skutek odwołania wniesionego przez S. M. od decyzji Burmistrza Z. z dnia [...] r. nr [...] , w sprawie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej uchylającej decyzje wymiarowe za lata 2007-2011 i ustalającej nową wysokość podatku od nieruchomości za te okresy - utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Decyzja taka została wydana na podstawie ustalonego przez organ podatkowy następującego stanu faktycznego. W dniu 22 kwietnia 2013 r. A. i S. M. złożyli do Burmistrza Z. wniosek o wznowienie postępowania w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2007-2011, zakończonego decyzją ostateczną tego organu podatkowego z dnia 24 października 2012 r., ustalającą nowy wymiar tego podatku po wznowieniu z urzędu przez organ postępowania podatkowego.

Jako podstawę wniosku o wznowienie postępowania Wnioskodawcy wskazali przesłankę z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej (O.p.), czyli nowe nieznane organowi podatkowemu w chwili wydawania decyzji okoliczności, które mają wpływ na treść decyzji, tj. faktury z 2007, 2008 i 2010 r., poświadczające zakup cementu, różnego rodzaju papy, styropianu i kotła wodnego. Zdaniem Wnioskodawców, zakup tych materiałów świadczy o tym, że prowadzona systemem gospodarczym od 2007 r. rozbudowa budynku stolarni trwała do 2011 r. i nie została jeszcze całkowicie zakończona. W grudniu 2010 r. zakupili kocioł do ogrzewania budynku, który został zamontowany wiosną 2011 r. i w tym roku mogli rozpocząć jego użytkowanie lecz w rzeczywistości dopiero na początku 2012 r. Wnioskodawcy wstawili do rozbudowanych pomieszczeń maszyny i urządzenia zakładu stolarskiego, a więc rozpoczęli jego użytkowanie. W uzasadnieniu wniosku wyjaśniono też, że Wnioskodawcy złożyli odwołanie od decyzji podatkowej ustalającej nowy wymiar podatku ale okazało się ono nieskuteczne, gdyż postanowieniem z 25 marca 2013 r. SKO w K. stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Zdaniem Stron, decyzja ostateczna powinna więc zostać uchylona, gdyż brak jest podstaw do przyjęcia, że powierzchnia nowej części stolarni powinna być opodatkowana już od 1 stycznia 2007 r.