Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2017 r., sygn. III SA/Po 190/17

Gry losowe

 

Dnia 29 czerwca 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Ireneusz Fornalik WSA Walentyna Długaszewska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2017 roku przy udziale sprawy ze skargi x na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia[...] . nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia[...],

o wymierzeniu kary pieniężnej [...] z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym.

Dnia [...]r. w toku czynności kontrolnych funkcjonariusze celni Urzędu Celnego ustalili, że w [...]znajdującym się

w miejscowości [...]znajduje się urządzenie elektroniczne

o nazwie [...] przypominające swoim wyglądem automaty do gier, na których urządza się gry na automatach w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W toku czynności kontrolnych ustalono, że urządzenie to jest takim automatem do gier.

Naczelnik Urzędu Celnego wszczął z urzędu wobec strony postępowanie w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automatach poza kasynem gry, a następnie po przeprowadzeniu postępowania, decyzją z dnia [...]r. wymierzył stronie z tego tytułu karę pieniężną

w wysokości [...]zł.

W odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej pełnomocnik strony, wnosząc o jej uchylenie zarzucił naruszenie: 1) art. 89 ust. 1 pkt 2 poprzez niewłaściwe zastosowanie wobec [...] 2) art.1 pkt 11 dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 czerwca 1998 r ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego oraz art. 8 ust. 1 dyrektywy 98/34 w zw. z art. 89 ust.1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 u.g.h w zw. z art. 14 u.g.h poprzez błędną wykładnię art. 89 ust.1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 u.g.h oraz w/w przepisów dyrektywy 98/34 wyrażającą się mylnym założeniem, że przepis art. 89 ust.1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 u.g.h mógł być zastosowany wobec strony pomimo, że wobec barku notyfikacji postępowanie powinno zostać umorzone, 3) art. 122 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 120 O.p poprzez zaniechanie analizy zastosowanych przepisów art. 89 ust.1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 w zw z art.14 ust.1 u.g.h pod kątem ich zgodności z prawem europejskim 4) art. 2 ust. 3 i ust. 6 ustawy o grach hazardowych poprzez błędne niezastosowanie i wydanie decyzji