Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. III SA/Wa 2303/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, Sędziowie sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), sędzia WSA Grzegorz Nowecki, Protokolant specjalista Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 maja 2016 r. nr IPPB2/4511-297/16-3/JG1 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego z dnia 9 maja 2016 r. znak IPPPB2/4511-297/16-3/JG1 Dyrektor Izby Skarbowej w W. działający w imieniu Ministra Finansów uznał za prawidłowe własne stanowisko B. spółka z o.o. z siedzibą w W. (dalej zwana Skarżącą) wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych otrzymanego w wyniku awansu do wyższej grupy zaszeregowania.

W dniu 23 marca 2016 r. Skarżąca złożyła wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykorzystania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych otrzymanego w wyniku awansu do wyższej grupy zaszeregowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Skarżąca jest spółką należącą do międzynarodowej grupy B. Ltd. i od 2002 r. prowadzi w Polsce działalność gospodarczą oferując swoim klientom usługi factoringu. Skarżąca, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, zatrudnia pracowników. Stosownie do polityki pracowniczej funkcjonującej w firmie, Skarżąca podejmuje działania, mające motywować pracowników do bardziej efektywnej pracy, do skutecznego i dokładnego wykonywania obowiązków pracowniczych. W ramach takich działań Skarżąca zamierza wprowadzić system wynagradzania, elementem którego będzie system grup zaszeregowania. Poszczególni pracownicy "przypisani" będą do odpowiednich grup (kategorii) zaszeregowania. Do poszczególnych grup (kategorii) zaszeregowania przyporządkowane będą dodatkowe bonusy służące premiowaniu i generujące po stronie pracownika przychód podatkowy (jak np. dodatkowe świadczenia pieniężne o charakterze premiowym) jak również świadczenia, z założenia, niegenerujące dla pracownika dodatkowego przychodu, takie jak możliwość korzystania w pracy na potrzeby służbowe z urządzeń, które mogą być postrzegane jako świadczące o prestiżu pracownika, podnoszące komfort pracy itp. W ramach świadczeń niegenerujących przychodu mogą np. pojawić się takie "uprawnienia" jak najnowszy model służbowego smartfona, najnowszy model służbowego komputera, samochód służbowy, samochód służbowy wyższej klasy lub lepiej wyposażony itp. Skarżąca zaznaczyła, że sprzęt udostępniany w ramach drugiego rodzaju świadczeń ma charakter służbowy i w pierwszej kolejności służy wykonywanej pracy, nawet jeżeli dodatkowo może być wykorzystywany na potrzeby osobiste pracownika.