Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 marca 2017 r., sygn. I SA/Wr 1444/16

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Marta Semiczek, Sędziowie: sędzia WSA Katarzyna Radom, sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant: specjalista Paulina Wódka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. w Wydziale I sprawy ze skargi A. spółki z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 2 września 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza N. z dnia 17 maja 2016 r. nr [...]; II. zasadza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. na rzecz skarżącej A. spółki z o.o. z siedzibą w N. kwotę 19.131 (dziewiętnaście tysięcy sto trzydzieści jeden) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. (dalej: SKO/ organ odwoławczy) z dnia 2 września 2016 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza N. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 17 maja 2016r. nr [...] określającą A. sp. z o.o. w W. (dalej: spółka/ skarżąca) zobowiązanie w podatku od nieruchomości za 2016 r. w kwocie 471.329 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu 18 stycznia 2016 r. spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2016 r., w której zadeklarowała podatek od nieruchomości w łącznej kwocie 0,00 zł, deklarując do opodatkowania 121.577 m2 powierzchni gruntów oraz 13.084,51 m2 powierzchni budynków.

1.3. Organ podatkowy pierwszej instancji wydał powołaną na wstępie decyzję, wskazując, że spółka prowadzi działalność gospodarczą w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości Obszar W. (dalej: strefa ekonomiczna) na podstawie zezwolenia nr 52 z dnia 21 listopada 2005 r. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji spółka nie była uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie uchwały Rady Miasta i Gminy w N. z dnia 25 czerwca 2002 r. nr XXXVI/325/2002 w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar gminy N. (dalej: uchwała rady gminy z 2002 r.). Zauważono, że ww. uchwała nie była notyfikowana Komisji Europejskiej jako istniejący przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej program pomocy publicznej dla przedsiębiorców i nie została prawnie zaakceptowana przez ten organ w charakterze takiego programu. Wobec czego uchwała ta nie może zostać uznana za legalną i skuteczną w stosunku do podatnika, który rozpoczął działalność w strefie ekonomicznej. Odmienne stanowisko oznaczałoby udzielenie nowej pomocy publicznej z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE z 2016r. Nr C 202, s.1; dalej: TFUE), art. 2 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. UE z dnia 27 marca 1999r. Nr L 83, s. 1; dalej: rozporządzenie nr 659/1999) oraz pkt 38 Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (2006/6 54/08; Dz. Urz. UE z dnia 4 marca 2006 r. Nr C 54, s. 13). Podkreślono, że z obowiązku uprzedniej notyfikacji pomocy do Komisji Europejskiej w oparciu o pkt 3 Załącznika nr IV do Traktatu o przystąpieniu m.in. Polski do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004r., Nr 90, poz. 864; dalej: Traktat Akcesyjny) zwolniona w drodze wyjątku była pomoc indywidualna, która została udzielona przed dniem akcesji i o ile całkowita kwota zaangażowania zobowiązania państwa z tytułu takiego środka była precyzyjnie określona na dzień akcesji. W przypadku spółki na dzień akcesji nie była znana mająca zastosowanie w przyszłości powierzchnia gruntu, powierzchnia budynków, wartość budowli ani wartość kosztów kwalifikowanych inwestycji realizowanych przez podatnika, bowiem na dzień akcesji spółka nie była właścicielem ani użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terenie strefy ekonomicznej, ani nawet stroną jakiejkolwiek umowy, na podstawie której mogłaby nabyć jakąkolwiek nieruchomość na terenie strefy ekonomicznej. Uchwała rady gminy z 2002 r. stanowiła normatywny program umożliwiający zwolnienie od obowiązku podatkowego ale wyłącznie jako pomoc publiczna dla przedsiębiorców inwestujących na terenie strefy ekonomicznej. Tym samym uznano, że wszelkie zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku od nieruchomości na mocy powyższej uchwały stanowiłoby bezwzględnie pomoc publiczną, która w przypadku spółki byłaby pomocą nielegalną. Odwołano się do stanowiska Komisji Europejskiej z dnia 24 lipca 2015 r. oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK) z dnia 21 października 2013 r.