Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 marca 2017 r., sygn. II SA/Ol 1420/16

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Matczak Protokolant specjalista Karolina Hrymowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2017 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu akt sprawy wynika, że decyzją Prezydenta O z dnia "[...]"r. na podstawie art. 106 ust. 1, art. 54 ust. 1, art. 55, art. 56 pkt 2, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016r. poz. 930 ze zm., dalej jako: u.p.s.) orzeczono o skierowaniu J Z do Domu Pomocy Społecznej "[...]" w O. W uzasadnieniu podano, że wnioskodawca jest osobą przewlekle chorą, wymagającą - zgodnie z treścią zaświadczenia lekarskiego - umieszczenia go w domu pomocy społecznej dla osób przewlekle somatycznie chorych. Wskazano, że wnioskodawca wyraził zgodę na umieszczenie go w domu pomocy społecznej oraz na ponoszenie opłat z tego tytułu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła R S - córka wnioskodawcy, zarzucając naruszenia przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego, który skutkował niewłaściwym zastosowaniem u.p.s. i wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Wskazała, że organ nie przesłuchał stron postępowania w kwestii zasadności wniosku będącego przedmiotem postępowania, nie poddał krytycznej analizie opinii wydanej przez lekarza rodzinnego, pomijającej okoliczność choroby alkoholowej J Z. Podniosła ponadto, że stan zdrowia wnioskodawcy uległ znacznej poprawie i nie wymaga on już całodobowej opieki. Opuścił Zakład Opiekuńczo-Leczniczy i samodzielnie zamieszkuje w wynajętym mieszkaniu, a pobierana przez niego emerytura jest na tyle wysoka, że pozwala mu na zaspokojenie potrzeb. Zarzuciła, że zaświadczenie lekarskie wymaga weryfikacji, gdyż wskazuje na nieistniejący w chwili wydania decyzji stan faktyczny i zostało wydane najprawdopodobniej bez badania J Z, wyłącznie na podstawie niepełnej, pomijającej chorobę alkoholową wnioskodawcy, dokumentacji medycznej. Odwołująca się podniosła również, że przed wydaniem decyzji nie została poinformowana o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym oraz wypowiedzenia się w przedmiotowej sprawie, co uniemożliwiło jej złożenie wniosku o uzupełnienie materiału dowodowego i miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowało pominięciem przy wydaniu decyzji istotnych okoliczności w sprawie, dotyczących stanu zdrowia i stanu majątkowego J Z. Zarzuciła, że nie miała możliwości wykazania braku konieczności umieszczenia J Z w domu pomocy społecznej. Wywiodła, że J Z jest zdolny do samodzielnej egzystencji i potrzebuje aktywności fizycznej oraz zaprzestania spożywania alkoholu. Zatem skierowano do domu pomocy społecznej osobę, która nie spełnia kryteriów określonych w przepisach u.p.s. Dodatkowo zarzuciła, że domu pomocy społecznej, do którego został skierowany wnioskodawca jest placówką przeznaczoną dla osób przewlekle somatycznie chorych oraz osób w podeszłym wieku, a J Z nie spełnia tych kryteriów. Mógłby zostać skierowany do tańszego domu pomocy społecznej, w którym za pobyt mógłby płacić z własnych środków.