Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. VII SA/Wa 695/16

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Groński, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), Sędzia WSA Grzegorz Rudnicki, , Protokolant ref. Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2017 r. sprawy ze skargi P D na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2016 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] lutego 2016 r., znak [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, ze zm. dalej "k.p.a."), po ponownym rozpatrzeniu wniosków P D i J K o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 2010 r., znak: [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010 r., znak: [...].

Z akt sprawy wynikało, że Starosta [...] decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., nr [...] na wniosek [...] Sp. z o.o., na podstawie art. 28, art. 33 ust.1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) zatwierdził projekt budowlany i udzielił wnioskodawcy pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci [...] o nr [...] na działce o nr ew. [...] w [...] przy ul. [...].

Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Wojewodę [...] decyzją z dnia [...] maja 2010 r.

Pismem z dnia [...] czerwca 2010 r. P D wystąpił do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010 r.

Decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...], Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 k.p.a. odmówił stwierdzenia decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010 r. podnosząc, że nie jest obarczona żadną z kwalifikowanych wad, o których mowa w art. 156 § 1 k.p.a.