Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 8 lutego 2017 r., sygn. II SA/Rz 770/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Piotr Godlewski Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Paweł Zaborniak Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2017 r. sprawy ze skargi S. T. na czynność Starosty [....] z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za kartę pojazdu I. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności; II. uznaje obowiązek Starosty [...] do dokonania na rzecz S. T. zwrotu kwoty 425 zł /słownie: czterysta dwadzieścia pięć złotych/ stanowiącej część opłaty uiszczonej za wydanie karty pojazdu samochodu marki VOLVO o nr rej. [...]; III. zasądza od Starosty [...] na rzecz skarżącego S. T. kwotę 200 zł /słownie: dwieście złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [.] lutego 2005 r. Starosta Powiatu [.] zarejestrował na wniosek ST samochód Volvo 440, nr nadwozia [.], wydając mu dowód rejestracyjny nr [.], tablice rejestracyjne nr [.] zalegalizowane znakiem legalizacyjnym nr [.] oraz nalepkę kontrolną nr [.] i kartę pojazdu nr [.].

Podaniem z dnia 11 marca 2016 r. ST zwrócił się do Starosty Powiatu [.] o zwrot części opłaty w kwocie 425 zł uiszczonej za wydanie karty pojazdu do samochodu osobowego o nr rej. [.].

W odpowiedzi z dnia 6 kwietnia 2016 r. działający z upoważnienia Starosty Naczelnik Wydziału Komunikacji, Transportu i Dróg poinformował wnioskodawcę, że pobierając opłatę w kwocie 500 zł w dniu 8 lutego 2005 r., tj. w dniu rejestracji samochodu Volvo 440, któremu wydano tablice rejestracyjne o nr [.], działano zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu. Do czasu zakwestionowania przez Trybunał Konstytucyjny przepisu określającego wysokość opłaty działano zgodnie z obowiązującym prawem. Dlatego brak podstaw do zwrotu kwoty 425 zł. Roszczenie to ponadto uległo przedawnieniu, jako że upłynął już termin określony w art. 118 Kodeksu cywilnego.