Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. II SA/Ol 1396/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2017 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" r. Naczelnik Urzędu Celnego, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 i art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t. j. Dz.U. z 2016 r. poz. 471 - dalej jako: u.g.h.), wymierzył K. M., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" (zwanym dalej skarżącym) karę pieniężną w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie bez nazwy i numeru, poza kasynem gry, tj. w sklepie spożywczo-monopolowym "[...]".

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że obecność automatu w lokalu została stwierdzona w dniu 9 października 2014 r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych. Organ wskazał, że podczas tej kontroli funkcjonariusze celni przeprowadzili eksperyment zmierzający do identyfikacji dostępnych na tym automacie gier. Dokonano również szczegółowych oględzin wskazanego automatu. Do materiału zgromadzonego w sprawie włączona została opinia biegłego sądowego z dnia 4 kwietnia 2014 r., w której biegły stwierdził, że gry realizowane na automacie mają charakter komercyjny (wymagają wniesienia opłaty i umożliwiają bezpośrednio wypłatę wygranych monetami), są grami losowymi - o ich wyniku decyduje algorytm gry, nie gracz. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż automat do gry - będący przedmiotem postępowania - spełnia definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3-5 u.g.h. Wskazano, że bezspornie skarżący urządzał gry na ujawnionym w lokalu automacie - poza kasynem gry, bez koncesji, czy zezwolenia oraz bez rejestracji automatu, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 23a ust. 1 oraz 129 ust.1 u.g.h. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. Udokumentowano, że skarżący był dysponentem wymienionego automatu i eksploatował go w ww. lokalu na podstawie umowy najmu. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat obowiązywania powołanych przepisów u.g.h. Wskazał w tym względzie na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015 r., sygn. P 4/14 oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2016 r., sygn. II GPS 1/16.