Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. I SA/Gl 1093/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak (spr.), Sędziowie WSA Dorota Kozłowska, Bożena Suleja-Klimczyk, Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 1998-2002 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 997 (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie art. 233 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej jako "O.p.") po rozpatrzeniu odwołania A. S.A. w K. od decyzji Burmistrza Miasta L. z dnia (...) r. nr (...) w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 1998-2002 w kwocie (...) zł oraz odmowy stwierdzenia nadpłaty w tym podatku za lata 1998-2002 w wysokości (...) zł uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę od ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Uzasadniając powyższe stanowisko, organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia (...) r., uzupełnioną decyzją z dnia (...) r. Burmistrz Miasta L. stwierdził A. S.A. w K. - następcy prawnemu B. S.A. nadpłatę w podatku od nieruchomości za lata 1998-2002 w kwocie (...) zł oraz odmówił stwierdzenia nadpłaty w tym podatku za te lata w wysokości (...) zł. Organ podatkowy uznał złożoną korektę deklaracji w podatku od nieruchomości za zasadną w części dotyczącej 15 enumeratywnie wymienionych budowli, zaś w pozostałej części stwierdził brak podstaw do jej uwzględnienia. Wskazał, że do 2003 r. kiedy ustawodawca sprecyzował pojęcie związania przedmiotu opodatkowania z prowadzoną działalnością gospodarczą na gruncie ustawy o podatku od nieruchomości pojęcie to było rozumiane bardzo szeroko. Opodatkowaniu miało miejsce wtedy, jeżeli grunty, budynki i budowle znajdowały się w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Bez znaczenia przy tym było rzeczywiste ich wykorzystanie. Zdaniem organu podatkowego budowle podatnika niezależnie od faktu ich posiadania są powiązane, choćby częściowo z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik nie dokonał ich likwidacji przyznając jednocześnie, że pozostają one dalej w jego posiadaniu. Tym samym, w ocenie organu podatkowego, mogą być one wykorzystane w każdym czasie. Budowle te stanowiły zatem majątek produkcyjny, a tym samym podlegały opodatkowaniu, jako majątek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Organ podatkowy wskazał, że chwilowy brak wykorzystania nieruchomości nie powoduje, że nieruchomość ta przestaje być nieruchomością związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą, zwłaszcza jeżeli zaprzestanie korzystania nie wiązało się ze względami technicznymi budowli. W odniesieniu do infrastruktury osiedli mieszkaniowych organ podatkowy stanął na stanowisku, że nie miały one charakteru służebnego względem położonych obok budynków, które powstały, a następnie były wykorzystywane przez pracowników podatnika. Były zatem związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Organ podatkowy nie uznał korekty dotyczącej: drogi kolejowej, drogi do przystanku S., dróg i placów przy i wewnątrz osiedli C. (w tym przy hali widowiskowej), C. i osiedla R. oraz oświetlenia zewnętrznego os. C.- wymienionych w treści decyzji na str. 5-7.