Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. II SA/Wa 1647/16

Żołnierze zawodowi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung Sędzia WSA - Andrzej Góraj Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant specjalista - Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie dniu 26 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi A.K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy - oddala skargę -

Uzasadnienie

Skarżący [...] A. K. pełnił od dnia [...] października 2013 r. obowiązki na stanowisku służbowym zastępcy dowódcy [...] Pułku [...] i w dniu [...] października 2015 r. w stosunku do oficera została sporządzona opinia służbowa za 2015 r., w której otrzymał on ocenę ogólną dostateczną. Po odwołaniu, Dowódca Generalny Rodzajów Sił Zbrojnych nie uwzględnił podniesionych zarzutów i w dniu [...] listopada 2015 r. utrzymał w mocy opinię służbową, o której skarżący został powiadomiony w dniu 5 grudnia 2015 r.

Wobec powyższego Dowódca [...] Pułku [...] wystąpił z wnioskiem o zwolnienie skarżącego z zawodowej służby wojskowej wskutek otrzymania dostatecznej ogólnej oceny z opiniowania służbowego.

W tej sytuacji Dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej, rozkazem personalnym z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] (pkt 1) działając na podstawie art.112 ust. 1 pkt 4, art.115 ust. 1 i ust. 4 oraz art.122 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 1414 ze zm.) w zw. z § 12 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 maja 2014 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 670), z dniem [...] lutego 2016 r. zwolnił skarżącego A. K. z zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu - powołując się na opisany powyżej stan faktyczny - podał, że stosownie do treści art.112 ust. 1 pkt 4 ustawy pragmatycznej, żołnierza zawodowego można zwolnić z zawodowej służby wojskowej wskutek otrzymania dostatecznej ogólnej oceny w opinii służbowej. Zgodnie zaś z uregulowaniami zawartymi w § 12 ust. 1 pkt 3 cytowanego już wyżej rozporządzenia, w przypadku otrzymania ogólnej oceny dostatecznej w opinii służbowej dowódca jednostki wojskowej może wystąpić z wnioskiem do organu zwalniającego, za pośrednictwem organu właściwego do wyznaczania na stanowisko służbowe, o zwolnienie żołnierza z zawodowej służby wojskowej. W tej sytuacji zatem, skoro proces opiniowania został ostatecznie zakończony i nie podlega jakiejkolwiek weryfikacji w trakcie postępowania administracyjnego związanego ze zwolnieniem oficera z zawodowej służby wojskowej, organ ocenia wyłącznie, czy opinia służbowa została wydana z zachowaniem właściwego trybu, czy podlega wykonaniu oraz czy zawarto w niej dostateczną ocenę ogólną o opiniowanym. Zatem sprowadza się to w istocie do ustalenia, czy opinia spełnia prawem przewidziane warunki formalne, a tym samym czy można jej przypisać wartość dowodu, potwierdzającego wysokość przypisanej żołnierzowi oceny ogólnej. Złożone w toku postępowania wnioski dowodowe o przeprowadzenie rozprawy administracyjnej i przesłuchania Dowódcy [...] Pułku [...] oraz skarżącego, jako strony postępowania, na okoliczność ustalenia przebiegu procedury opiniowania służbowego za rok 2015r. i ustalenia faktycznych przesłanek towarzyszących procesowi opiniowania, nie mają znaczenia w sprawie, dlatego należało je oddalić. Podkreślono, że wojskowy organ kadrowy zobowiązany jest uwzględnić żądanie dowodowe strony, jeśli przedmiotem dowodu jest okoliczność mająca znaczenie dla sprawy. Nie oznacza to jednak, że organ jest związany żądaniami dowodowymi strony, bowiem stosownie do treści art. 80 k.p.a., organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Niemniej jednak ocena tego, czy dana okoliczność, którą strona chce udowodnić, ma znaczenie dla sprawy, czy nie, należy do organu, a nie do strony. Organ ten też ostatecznie rozstrzyga o dopuszczeniu lub niedopuszczeniu danego dowodu. W dalszej części stwierdzono, że w profesjonalnej armii nie można pozwolić, aby stanowiska służbowe, związane z dowodzeniem podległymi żołnierzami, powierzać żołnierzom nieodpowiedzialnym. Siły Zbrojne RP posiadają zasób oficerów, którzy uzyskują z opiniowania służbowego oceny bardzo dobre i wzorowe, a ich kwalifikacje i doświadczenie dają rękojmię najlepszego wykonywania obowiązków służbowych. W związku z powyższym mając powyższe na uwadze stwierdzono, że interes społeczny rozumiany jako potrzeby Sił Zbrojnych, przeważył nad interesem skarżącego ponieważ, co podano wyżej, w dobie profesjonalizacji Sił Zbrojnych w interesie społecznym, tożsamym z potrzebami armii jest, aby kluczowe stanowiska służbowe w Wojsku Polskim były obsadzone żołnierzami zawodowymi, którzy nie tylko spełniają wymagania formalne do ich objęcia, ale też dają gwarancję długoterminowego wykonywania powierzonych im zadań w sposób najbardziej profesjonalny. Wobec powyższego należał uwzględnić wniosek Dowódcy [...] Pułku [...].