Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 stycznia 2017 r., sygn. IV SA/Po 599/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann /spr/ Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Anna Jarosz Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę

Uzasadnienie

Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej też jako: "Szef Urzędu" lub "Organ"), decyzją z [...] grudnia 2014 r. nr [...] - wydaną na podstawie art. 1-4 oraz art. 22 § 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2014 r. poz. 1206; zwanej dalej "ustawa o kombatantach" lub "ustawą") - odmówił M. S. (zwanemu też dalej: "Wnioskodawcą", "Stroną" lub "Skarżącym") przyznania uprawnień kombatanckich.

Na skutek wniosku Strony o ponowne rozpoznanie sprawy, Szef Urzędu, decyzją z [...] czerwca 2015 r. nr [...], utrzymał w mocy ww. decyzję własną z [...] grudnia 2014 r.

Rozpoznawszy skargę M. S. na powyższą decyzję Szefa Urzędu z [...] czerwca 2015 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił te decyzję prawomocnym wyrokiem z 07 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 612/15.

W uzasadnieniu stwierdził, że podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy o kombatantach, tym niemniej zarzuty podnoszone przez Skarżącego zasadniczo miały charakter procesowy i dotyczyły naruszenia art. 7, art. 10, art. 73 § 1, art. 75 § 1 i 2 oraz art. 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.; dalej w skrócie: "k.p.a."). WSA wskazał, że z analizy akt administracyjnych wynika jednoznacznie, iż Skarżący w postępowaniu prowadzonym z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, nie został prawidłowy zawiadomiony o terminie czynności procesowej w postaci przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków M. G. i J. S.. Nie zapewniono również Skarżącemu prawa do zapoznania się z materiałem dowodowym zebranym w sprawie. Powyższe stanowiło oczywiste naruszenie dyspozycji art. 79 § 1 i 2 k.p.a. Tymczasem zachowanie wymagań wynikających z art. 10 § 1, art. 79 i art. 81 k.p.a. - niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu dotyczącego okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy - jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracji państwowej, a jego naruszenie stanowi naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy. WSA podkreślił, że dowód z zeznań ww. świadków był jednym z dowodów, na których organ administracji oparł swe decyzje rozstrzygające negatywnie wniosek o przyznanie uprawnień kombatanckich. Nadto ranga zeznań tych świadków jest duża, gdyż są to osoby, których oświadczenia co do istotnych dla sprawy okoliczności przedstawił sam Skarżący we wniosku o ponowne rozpatrzenie. Tym bardziej więc, jak ocenił WSA, te właśnie zeznania mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia zapadłego przed Organem. Nie można wykluczyć, że uczestnictwo Skarżącego w przesłuchaniu świadka i ewentualne pytania, które mógłby zadać temu świadkowi, mogłyby wpłynąć na ich treść, a w konsekwencji na wynik sprawy.