Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Łd 944/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Świderska Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant: St. sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi M. Z. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. działając w imieniu Ministra Finansów interpretacją z [...] nr [...] uznał za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez M. Z. we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W uzasadnieniu organ podatkowy przede wszystkim zrelacjonował treść rozpatrywanego wniosku. Podatniczka wskazała zatem, że 13 października 1997 r. nabyła wraz z mężem prawo użytkowania wieczystego działki i własność znajdującego się na tej działce budynku gospodarczego, stanowiącego odrębną nieruchomość. Od czasu nabycia tych praw rozbudowała wspomniany budynek, jednak po latach nie dysponuje już dokumentacją, fakturami, rachunkami związanymi z inwestycją. W budynku, do lutego 2016 r., prowadziła swoją działalność gospodarczą, jednak traktowała jako majątek prywatny, nigdy nie wprowadziła do ewidencji środków trwałych i nie amortyzowała. W dniu 3 lutego 2016 r. strona wraz z mężem sprzedała prawo użytkowania wieczystego działki gruntu wraz z posadowionym na niej budynkiem. W uzupełnieniu wniosku strona wskazała, że działalność gospodarczą prowadziła od 2000 r. do 1 marca 2016 r. Przychody osiągnięte z tego tytułu opodatkowała podatkiem liniowym. W czasie prowadzenia działalności wykorzystywała wspomniany budynek i ujmowała w kosztach uzyskania przychodów wydatki związane z jego eksploatacją (prąd, woda itp.). Płaciła również podatek od części nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazała dalej, że wspomniany budynek nie był wykorzystywany na cele mieszkalne, choć czasem wykorzystywano go na cele prywatne np. jako magazyn niepotrzebnych mebli. Prawa użytkowania wieczystego działki wnioskodawczyni nigdy nie ujęła w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Działkę wykorzystywała jednak w działalności gospodarczej w części, na której znajdował się posadowiony na niej budynek oraz w części parkingu przed budynkiem.