Wyrok WSA w Lublinie z dnia 31 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Lu 811/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko Sędziowie WSA Małgorzata Fita WSA Monika Kazubińska-Kręcisz (sprawozdawca) Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzjiostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania W. G. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz akt sprawy wynika, że decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] orzekającą o odpowiedzialności podatkowej W. G. jako byłego członka zarządu A. Sp. z o.o. w B. za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za marzec 2009 r. wraz z odsetkami za zwłokę od przedmiotowej zaległości.

Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Postanowieniem z dnia 3 września 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 786/15 WSA odrzucił skargę W. G.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie II FZ 863/15 oddalił zażalenie na postanowienie WSA z dnia 3 września 2015 r.

W dniu [...] stycznia 2016 r. do Ministra Finansów wpłynął wniosek podatnika o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...].

Pismem z dnia [...] stycznia 2016 r. Minister Finansów przesłał Dyrektorowi Izby Skarbowej pismo podatnika celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W złożonym piśmie pełnomocnik podatnika zarzucił wydanie przez Dyrektora Izby Skarbowej ostatecznej decyzji z oczywistym rażącym naruszeniem przepisów o właściwości miejscowej organów podatkowych, unormowanej w art. 17 § 1 i art. 17a Ordynacji podatkowej oraz błędne założenie organów podatkowych, polegające na ustaleniu właściwości miejscowej na podstawie art. 17a, nie zaś 17 § 1 Ordynacji podatkowej.