Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 12 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Go 409/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant asystent sędziego Katarzyna Kołodziej- Kobierowska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2017 r. na rozprawie sprawy ze skargi Banku [...] na indywidualną interpretację Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarżący, Bank [...], wniósł skargę na interpretacje indywidualna Ministra Finansów z [...] sierpnia 2016 r. przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób prawnych.

W dniu 1 czerwca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia, czy utworzona rezerwa celowa na pokrycie niespłaconych wierzytelności z tytułu zawartych umów faktoringu stanowi koszt uzyskania przychodu. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności bankowe. Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe czynnością bankową jest m.in. nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych, o ile jest ono wykonywane przez banki. Bank, między innymi, zawiera z kontrahentami transakcje faktoringowe.

Następnie wnioskodawca w szczegółowy sposób opisał umowę faktoringu.

Dalej wskazał, że w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku faktorem był Bank, który w roku 2011 i 2012 w ramach wykonywania czynności bankowych zawarł z przedsiębiorcami (faktorantami) ( umowy faktoringu, na podstawie których wykupił faktury na łączną kwotę 2.821 tys. zł. Dłużnikiem faktoringowym w odniesieni do kwoty 872 tys. zł była jednostka samorządu terytorialnego (dalej jako: JST), a faktorantem generalny wykonawca usług budowlanych na rzecz JST, natomiast w odniesieniu do kwot 1.949 tys. zł dłużnikiem faktoringowym był generalny wykonawca usług budowlanych na rzecz JST, a faktorantem podwykonawca mianowany. W terminie wymagalności faktur objętych faktoringiem JST zerwała umowę na wykonywane prace budowlane, usuwając wykonawcę z terenu budowy i: