Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. VI SA/Wa 1356/16

Własność przemysłowa

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Urszula Wilk Protokolant st. sekr. sąd. Karolina Pilecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi P. w [...] na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

P. w K. (dalej też jako "skarżący" lub "wnioskodawca") wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] października 2015 r. nr [...], który oddalił jego wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy "[...]" o numerze [...] udzielonego na rzecz S. z siedzibą w K. (dalej też jako "uczestnik postępowania" lub "uprawniony").

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowił art. 8 pkt 1 i art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. nr 5, poz. 17 z późn. zm.- dalej jako "u.z.t.") oraz art. 315 ust. 3 i art. 164 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 - dalej też jako "p.w.p.") oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p.

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym:

P. w K. złożyło 24 listopada 2014 r. wniosek do Urzędu Patentowego RP o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowny "[...]" o numerze [...], udzielonego na rzecz S. z siedzibą w K., przeznaczonego do oznaczania usług z klasy 41: organizacja imprez kulturalnych.

Wnioskodawca stwierdził, że uprawniony występując o zarejestrowanie spornego znaku, działał w złej wierze, gdyż miał wiedzę o wcześniejszym używaniu nazwy i oznaczenia graficznego przez inne podmioty, w tym przez wnioskodawcę, oraz naruszył prawa majątkowe do oznaczenia słownego "[...]" przysługujące wnioskodawcy. Wnioskodawca uznał, iż uprawniony ze spornego znaku - S. - było świadome tego, że prawa majątkowe do oznaczenia słownego "[...]" przysługują P. w K. Wnioskodawca wskazał, że oznaczenie "[...]", które nawiązuje do starożytnego sposobu wytopu żelaza w G. zostało wymyślone jako nazwa imprezy plenerowej zorganizowanej przez Zarząd Okręgu P. ([...]) w K. w roku 1967. Wśród inicjatorów tego przedsięwzięcia znaleźli się m. in.: przedstawiciele Zarządu Okręgu P. w K. - prezes B. B. i sekretarz K. L. K. L. był członkiem Zarządu i jednocześnie pracownikiem etatowym Okręgu K.. W świetle powyższych okoliczności autorskie prawa majątkowe przysługują P. w K. Zarząd Okręgu P. w K. był samodzielnie trzykrotnym organizatorem "[...]". Po pierwszych sukcesach "[...]" zwrócono uwagę na konieczność podjęcia systematycznej pracy nad rozwojem tej inicjatywy. Ponieważ ta problematyka tylko częściowo pokrywała się z zadaniami statutowymi P., rozpoczęto dyskusję nad powołaniem organizacji, która miałaby na celu wspieranie badań prowadzonych przez naukowców, a także otaczanie opieką licznych zabytków techniki, które znajdują się na K. oraz kontynuowanie organizowania imprezy "[...]". W końcu lat 70-tych [...] działacze P. z udziałem przedstawicieli stowarzyszeń naukowo-technicznych ze [...] oraz władz ówczesnego województwa [...] powołali do życia organizację pod nazwą T. ([...]). Jednym z głównych celów tego towarzystwa był udział w badaniach nad starożytnym hutnictwem w G. Problematykę tę włączyli do działalności towarzystwa dwaj jego członkowie - założyciele, a jednocześnie członkowie Rady Naukowej K. B. i W. R. Wnioskodawca wskazał również, że na rzecz T. w K. było zarejestrowane oznaczenie "[...]" za numerem [...] dla oznaczania następujących towarów: pamiątki z metalu, pamiątki z ceramiki, pamiątki z drewna i skóry, przeźrocza, medale, tace, znaczki okolicznościowe, plakietki, proporczyki i dyplomy. Ochrona tego znaku wygasła w dniu 10.06.1982 r. Wnioskodawca podkreślił, że T. ([...]) było oficjalnym organizatorem imprezy "[...]" w latach od 1970 do 1997. Z przedstawionych dokumentów jednoznacznie wynika, że jedynym podmiotem, któremu przysługują prawa majątkowe do nazwy "[...]" jest P. w K.